Μια ιστορία για το θυμό και όχι μόνο…..

Κάποτε υπήρχε ένα δύστροπο μικρό αγόρι, που ήταν φοβερά πεισματάρικο, οργιζόταν συχνά και έσπαγε διάφορα αντικείμενα.

Μια μέρα ο πατέρας του, τό πήρε από το χέρι και τό οδήγησε στο φράχτη, στο πίσω μέρος του κήπου τους, λέγοντας:

«Γιε μου, από δω και στο εξής, κάθε φορά που θα εκνευρίζεσαι θα μπήγεις ένα καρφί στο φράχτη. Έτσι, ύστερα από λίγο, θα μπορείς να δεις πόσες φορές έχεις εκνευριστεί. Εντάξει;» 

Το παιδί σκέφτηκε:

«Τι έχω να φοβηθώ; Θα δοκιμάσω».

Ύστερα από αυτό κάθε φορά που θύμωνε έμπηγε ένα καρφί στο φράχτη και, όταν μια μέρα αργότερα πήγε να δει, ένιωσε λίγο ενοχλημένο:

«Ω, πόσα καρφιά! Ολόκληρος σωρός!»

Ο πατέρας του του είπε:

«Βλέπεις; Πρέπει να ελέγχεις τον εαυτό σου. Αν καταφέρεις να μη θυμώσεις για μια ολόκληρη μέρα, μπορείς να βγάλεις ένα από τα καρφιά στο φράχτη.

Το αγόρι σκέφτηκε:

«Αν θυμώσω μια φορά, θα πρέπει να μπήξω ένα καρφί, αλλά για να βγάλω ένα θα πρέπει να περάσω όλη τη μέρα χωρίς να οργιστώ. Αυτό είναι δύσκολο!» 
Κι όμως, για να βγάλει τα καρφιά, αναγκάστηκε να κρατά σταθερά τον εαυτό του υπό έλεγχο.

Στην αρχή το αγόρι δυσκολεύτηκε πολύ, αλλά με τον καιρό έβγαλε όλα τα καρφιά από το φράχτη και ξαφνικά αντιλήφθηκε ότι είχε μάθει να ελέγχει τον εαυτό του.

Πήγε χαρούμενο στον πατέρα του λέγοντας:

«Μπαμπά, έλα γρήγορα να δεις, δεν υπάρχουν πια καρφιά στο φράχτη κι εγώ δεν οργίζομαι πια».

Ο πατέρας πήγε μαζί με το αγόρι στο φράχτη και είπε με βαθυστόχαστη φωνή:

«Κοίτα, γιε μου, τα καρφιά στο φράχτη έχουν βγει όλα, αλλά οι τρύπες θα μείνουν εκεί για πάντα.

Κάθε φορά που οργίζεσαι με την οικογένειά σου, ο θυμός σου ανοίγει μια τρύπα στην καρδιά μας.

Όταν βγει το καρφί, μπορείς να ζητήσεις συγγνώμη, αλλά δεν μπορείς να κάνεις την τρύπα να εξαφανιστεί».

_______________________________________

Σκεφτείτε περισσότερο, 
ακούστε περισσότερα, 
δείτε περισσότερα, 

φανείτε συνετοί, 
στα λόγια και στις πράξεις σας.

Το όφελος θα είναι ότι θα μετανιώσετε λίγες φορές. 
Κανένας στον κόσμο δεν πουλάει φάρμακο για τις τύψεις.

Μόλις ένα άτομο αναγνωρίσει ότι έχει προβεί σε μια λανθασμένη πράξη, η πράξη αυτή είναι ήδη τετελεσμένη και δεν υπάρχει τρόπος να την επανορθώσει. 

"Ο γέρος και η ευτυχία ".....

Σ' ένα χωριό ζούσε ένας γέρος και θεωρούσε πως ήταν από τους πιο δυστυχισμένους ανθρώπους του κόσμου. 

Όλο το χωριό τον απέφευγε. 

Πάντα ήταν σκυθρωπός, πάντα είχε παράπονα, πάντα με κακή διάθεση…

Όσο περισσότερο ζούσε, τόσο πιο πικρόχολος γινόταν, τόσο περισσότερο φαρμάκι είχαν τα λόγια του. 
Όμως μια φορά, όταν έγινε ογδόντα ετών, συνέβηκε το απίστευτο.

Η φήμη στιγμιαίως διαδόθηκε σ' όλο το χωριό:

"Ο γέρος είναι ευτυχισμένος, δεν παραπονιέται πια, χαμογελάει, άλλαξε και το πρόσωπό του, έγινε αγνώριστος".

Τότε μαζεύτηκε όλο το χωριό και ρώτησέ το γέρο:

- "Τι έγινε; Τι έπαθες;"

- "Τίποτα", απάντησε ο γέρος, "ογδόντα χρόνια προσπαθούσα να γίνω ευτυχισμένος και δε μου βγήκε.
Αποφάσισα λοιπόν και εγώ να ζήσω χωρίς ευτυχία. 
Γι' αυτό και είμαι ευτυχισμένος".