Always Look on the Bright Side of Life

Πολλοί νομίζουν ότι 

αν βρίσκονταν σε ένα άλλο μέρος

ή είχαν μια άλλη δουλειά

θα ήταν ευτυχισμένοι.

Είναι όμως αμφίβολο.

Βρες λοιπόν,
απ΄αυτό που κάνεις, 

όση ευτυχία μπορείς, 

όπως μπορείς,

και μην την αναβάλλεις γι' αργότερα.

Dale Carnegie

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (Greek Revolution 1821)

Οι δύο καλόγεροι.

Δύο καλόγεροι που πήγαιναν σε προσκύνημα, έφτασαν στο πέρασμα ενός ποταμού.

Εκεί είδαν ένα καλοντυμένο κορίτσι, που αναρωτιόταν τι να κάνει, μιας και το ποτάμι ήταν βαθύ και δεν ήθελε να χαλάσει τα ρούχα της.

Χωρίς πολλά πολλά, ο ένας από τους δύο καλόγερους την πήρε στην πλάτη του και την πέρασε στην άλλη όχθη, όπου την άφησε πάλι κάτω σε στέρεο έδαφος.

Ύστερα οι καλόγεροι συνέχισαν το δρόμο τους.

Ο άλλος καλόγερος όμως, μετά από μια ώρα, άρχισε να γκρινιάζει:

- "Ασφαλώς δεν ήταν σωστό να αγγίξεις τη γυναίκα. Είναι αντίθετο προς τις εντολές του Θεού να έρχεσαι σε στενή επαφή με γυναίκες."

"Πώς μπορείς να κάνεις κάτι που είναι αντίθετο με τους κανόνες των μοναχών;"

Ο καλόγερος που κουβάλησε το κορίτσι προχωρούσε σιωπηλός. Κάποια στιγμή όμως είπε:

- "Εγώ την άφησα στην όχθη του ποταμού πριν μία ώρα, εσύ γιατί την κουβαλάς ακόμη;"

Αναζητώντας την Ευτυχία….

Ένας ξένος φάνηκε στην πόλη, έδειξε ένα πουγκί και είπε ότι είναι γεμάτο διαμάντια και θα τα δώσει σε όποιον του δώσει την ευτυχία.

Τον στέλνουν στον Νασραντίν Χότζα.

Βρίσκει το Νασρεντίν αραχτό, κάτω από ένα δέντρο, να το έχει ρίξει στον ύπνο.

- "Αυτά τα διαμάντια θα τα δώσω σ΄ όποιον μου δώσει την ευτυχία", του λέει.

Ο Νασρεντίν σηκώνεται, ξεσκονίζεται, αρπάζει το πουγκί και εξαφανίζεται!

Ο πλούσιος ξεσήκωσε όλο τον κόσμο για να βρει τον κλέφτη Νασρεντίν. 
Τίποτα. 
Απογοητευμένος, επιστρέφει στο δέντρο να πάρει το άλογο να φύγει.

Εκεί, βλέπει το Νασρεντίν με προσκέφαλο την ίδια πέτρα να βρίσκεται στο επόμενο ημίχρονο του μεσημεριού. 

Ορμάει πάνω του, αλλά αυτός βγάζει το πουγκί και τού το δίνει πίσω, λέγοντας:

- "Ορίστε, η ευτυχία σου!"

Το Γαϊτανάκι - γαϊτάνι (παραδοσιακό παιχνίδι)

Από τα λίγα έθιμα που διατηρούνται αυτούσια ως τις μέρες μας, το γαϊτανάκι είναι ένας χορός, που δένει απόλυτα με το χρώμα και το κέφι της αποκριάς.

Το γαϊτανάκι πέρασε στην Ελλάδα από πρόσφυγες του Πόντου και της Μικράς Ασίας και έδεσε απόλυτα με τα άλλα τοπικά έθιμα, αφού η δεξιοτεχνία των χορευτών αλλά και ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του δεν αφήνουν κανέναν αδιάφορο!

Δεκατρία άτομα χρειάζονται για να στήσουν το χορό.

 Ο ένας κρατά ένα μεγάλο στύλο στο κέντρο, από την κορυφή του οποίου ξεκινούν 12 μακριές κορδέλες, καθεμιά με διαφορετικό χρώμα.

Οι κορδέλες αυτές λέγονται γαϊτάνια και δίνουν το όνομά τους στο έθιμο.

Γύρω από το στύλο, 12 χορευτές κρατούν από ένα γαϊτάνι και χορεύουν μαζί, σε 6 ζευγάρια, τραγουδώντας το παραδοσιακό τραγούδι.

Καθώς κινούνται γύρω από το στύλο, κάθε χορευτής εναλλάσσεται με το ταίρι του κι έτσι όπως γυρνούν πλέκουν τις κορδέλες γύρω από το στύλο δημιουργώντας χρωματιστούς συνδυασμούς.

Ο ένας χορευτής περνάει τη μια φορά μέσα και την άλλη από έξω από τον άλλον και έτσι οι κορδέλες πλέκονται πολύχρωμες πάνω στο κοντάρι δημιουργώντας διάφορα χρωματιστά σχέδια.

Όταν πια οι κορδέλες τυλιχτούν γύρω από το στύλο και οι χορευτές χορεύουν όλο και πιο κοντά σε αυτόν, τότε ο χορός τελειώνει και το στολισμένο γαϊτανάκι μένει να θυμίζει το αποκριάτικο πνεύμα.

Πιθανόν ο κυκλικός αυτός χορός να υποδηλώνει τον κύκλο της ζωής, από την χαρά στην λύπη, από τον χειμώνα στην άνοιξη, από την ζωή στον θάνατο και το αντίθετο.

Παραλλαγές

Αυτό το έθιμο αναφέρεται και σε περιοχές όπως η Θεσσαλία (Καλλιπεύκη κ.α.), όπου την ομάδα πλαισίωναν και διάφορα άλλα εθιμικά πρόσωπα όπως ο Γκαραγκιόζης, το Γκαραγκιοζόπουλο, οι Κλέφτες κ.ά. με ανάλογη μεταμφίεση.

Το Γαϊτανάκι όμως απαντά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, όπως στην περιοχή της Ρόδου όπου χορεύεται με πιο απλουστευμένη χορευτική μορφή (Κριτινιά) ή ως σκωπτικός χορός, χωρίς τις χορευτικές περιπλοκές του θεσσαλικού δρωμένου.

Παράδειγμα Ευγένειας!

Μια μέρα ο Ναστραδίν Χότζας γυρνούσε από το τζαμί καβάλα στο γάιδαρό του, ενώ πίσω του έρχοντας με τα πόδια μερικοί ιεροσπουδαστές του μεδρεσέ.

Μόλις ξεκίνησε, ο Ναστραδίν γυρίζεικαι κάθεται ανάποδα με το πρόσωπο προς τους μαθητές.

"Χότζα", των ρωτούν, "πώς πας έτσι; Γιατί δεν κάθεσε όπως όλος ο κόσμος;"

"Όχι", απάντησε ο Ναστραδίν.

"Δεν σάς γυρίζω τις πλάτες. Η ευγένεια απαιτεί να προχωρώ, όπως κάθομαι τώρα!"