Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ'.
Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλη τῇ φωνῇ.
Σέ Νυμφίε μου ποθῶ, καί σέ ζητοῦσα ἀθλῶ, καί συσταυροῦμαι καί συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ σου· καί πάσχω διά σέ, ὡς βασιλεύσω σύν σοί, καί θνήσκω ὑπέρ σοῦ, ἵνα καί ζήσω ἐν σοί· ἀλλ᾽ ὡς θυσίαν ἄμωμον προσδέχου τήν μετά πόθου τυθεῖσάν σοι.
Αὐτῆς πρεσβείαις, ὡς ἐλεήμων, σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν.
