Holly Berry, Αρκουδοπούρναρο ή "Ου"

Το Αρκουδοπούρναρο ή αλλιώς "Ου"
 ανήκει στο γένος Ilex.

Πρόκειται για ένα φυτό που υπάρχει σε άγρια μορφή στη χώρα μας, όπου το συναντάμε και με άλλες ονομασίες, όπως λαύρος, μηλοπούρναρο, πρινάρι, πρίνος και λιόπρινο.

Είναι μια πασίγνωστη οικογένεια φυτών καθώς έχει συνδεθεί με τη μεγαλύτερη γιορτή στον κόσμο, τα Χριστούγεννα.

Οι όμορφοι, συνήθως κατακόκκινοι, στρογγυλοί καρποί του διακοσμούν εκατομμύρια σπίτια σε όλο τον κόσμο τις γιορτινές μέρες.

Ως σύμβολο, με τα αγκαθωτά πράσινα φυλλαράκια και τους κόκκινους σφαιρικούς καρπούς, θεωρείται το άγιο φυτό των Ευρωπαίων και αποτελεί κλασικό θέμα στις γιορτινές κάρτες.

Οι καρποί του είναι τοξικοί, όπως του γκι, και τα φύλλα του περιέχουν τεράστιες ποσότητες καφεΐνης, ιδιαίτερα σε κάποια είδη.

Φυτό ξεχωριστής σημασίας για τους Δρυίδες, όπως και το γκι, αντιπροσώπευε με τους κόκκινους καρπούς του το ιερό αίμα της θεάς τους.

Στη χριστιανική παράδοση οι καρποί του συμβολίζουν το αίμα του Ιησού και πιστεύεται ότι φύτρωνε σε κάθε πατημασιά του. Λέγεται μάλιστα ότι ένας θάμνος από το φυτό ου έκρυψε τον Ιωσήφ, τη Μαρία και το Θείο Βρέφος στη φυγή τους προς την Αίγυπτο.

Γι’ αυτό και η Παναγία το ευλόγησε να είναι πάντα καταπράσινο και να συμβολίζει την αθανασία.

Η χρήση του στη σύγχρονη εποχή, σαν στολίδι του σπιτιού, θεωρείται ότι προσελκύει καλοτυχία, ειρήνη και χαρά, συμβολίζοντας την απόλαυση, τον εορτασμό και την ευθυμία.

Χριστός Ετέχθη!!! Χρόνια Πολλά!

Άναρχος Θεός καταβέβηκε και εν τη Παρθένω κατώκησε. Ερρουρέμ, ερρουρέμ, ερρουρερουρέμ, χαίρε Δέσποινα. Βασιλεύς των όλων και Κύριος, ήλθε τον Αδάμ αναπλάσασθαι. Άγιος, άγιος, άγιος υπάρχεις και Κύριος. Γηγενείς σκιρτάτε και χαίρετε, τάξεις των Αγγέλων ευφραίνονται Χερουβείμ, Χερουβείμ, χαίρε, χαίρε Παναγία Δέσποινα. Δεύτε εν σπηλαίω κατίδωμεν, κείμενον εν φάτνη τον Κύριον. Ερρουρέμ, ερρουρέμ, ερρουρερουρέμ, χαίρε Δέσποινα. Εξ Ανατολών Μάγοι έρχονται, δώρα προσκομίζουσιν άξια Χερουβείμ, Χερουβείμ, χαίρε, χαίρε Παναγία Δέσποινα. Ήκουσεν Ηρώδης το μήνυμα κι όλος εταράχθη ο δόλιος. Άγιος, άγιος, άγιος υπάρχεις και Κύριος. Πύλαι ουρανών ηνεώχθησαν, άγγελοι αυτόν ανυμνήτωσαν. Άγιος, άγιος, άγιος υπάρχεις και Κύριος. Χαίρουσα η κτίσις αγάλλεται και πανηγυρίζει, ευφραίνεται Ερρουρέμ, ερρουρέμ, ερρουρερουρέμ, χαίρε Δέσποινα. Ψάλλοντες Χριστόν τον Θεόν ημών, τον εν τω σπηλαίω τικτόμενον Άγιος, άγιος, άγιος υπάρχεις και Κύριος. Ω Παρθενομήτωρ και Δέσποινα, σώζε τους εις Σε καταφεύγοντας Χερουβείμ, Χερουβείμ, χαίρε, χαίρε Παναγία Δέσποινα.

Δεκέμβριος ~ Καλό Μήνα

ΤΟ ΚΑΖΑΝΙ

Μια φορά, δανείστηκε ο Ναστραδίν Χότζας, από τη γειτόνισσά του, ένα καζάνι.

Ύστερα, πήγε η γειτόνισσα, πήρε το καζάνι της και μαζί κι ένα μικρό καζάνι του Χότζα.

Το γύρεψε μετά ο Ναστραδίν το καζάνι του, εδώ κι εκεί, τίποτα.

Το βρήκε τελικά στη γειτόνισσα και το ζήτησε πίσω.

«Όχι», του λέει.

«Αυτό το πήρα απ' το σπίτι σου, αλλά βγήκε από το δικό μου, το μεγάλο καζάνι, που το γέννησε στο διάστημα που το 'χες κοντά σoυ.»

Ο πονηρός Χότζας έκανε πως το παραδέχτηκε κι έφυγε.

Μετά από καιρό, ξαναδανείζεται το καζάνι της γειτόνισσας. Το κρατάει μέρες εκείνη περιμένει να της το πάει, τίποτα! Πάει πάλι στου Χότζα.

Ούτε καζάνι μεγάλο, ούτε μικρό αυτή τη φορά.

Το ζητάει από το Χότζα επίμονα.

«Ψόφησε» απαντάει με απάθεια ο Χότζας.

«Πώς;» του λέει εκείνη. «Το καζάνι ψοφάει;»

Κι ο Ναστραδίν:

Το πράμα που γεννά, ψοφά!

Το Σχολείο ξεκινά και πάλι!!! Καλή Χρονιά!!!

Το Μάτι το Αχόρταγο

Μια φορά και έναν καιρό, ζούσε ένα ψαράς πολύ φτωχός.

Μια μέρα, εκεί που ψάρευε, έπιασε με τ’ αγκίστρι του ένα πράγμα τόσο δά, που μήτε για ψαράκι φαινόταν μήτε για κοχυλάκι.

Μια και δυό, το παίρνει και το πάει στο βασιλιά, κι εκείνος, γεμάτος περιέργεια, βάζει αμέσως να τού το ζυγιάσουν με χρυσάφι.

Μα ούτε το χρυσάφι του ούτε όλοι οι θησαυροί του μπόρεσαν να κουνήσουν κείνο δα, το πραγματάκι απ’ τη θέση του.

Τότε ο βασιλιάς έστειλε και φώναξαν όλους τους σοφούς, μα κι απ’ αυτούς κανείς δεν μπόρεσε να λύσει το μυστήριο.

Μονάχα ένας ξένος, περαστικός από τα μέρη τους, αφού το εξέτασε καλά καλά, γύρεψε και του έφεραν λίγο χώμα.

Πήρε το πραματάκι, το ‘βαλε στη ζυγαριά, έριξε από πάνω του το χώμα, και λέει στο βασιλιά: 
«Ρίξε κι εσύ λόγο χρυσάφι, και αμέσως έγυρε η ζυγαριά».

Όλοι θαυμάσανε, μα πιο πολύ ο βασιλιάς, και ζήτησε από τον ξένο την εξήγηση.

Και κείνος του ‘πε: 

«Τούτο το πραματάκι, βασιλιά μου, είναι μάτι… 

και όσο είναι πάνω από το χώμα και βλέπει, 

με τίποτα δεν λέει να χορτάσει».

Διασκευή από θρακιώτικο παραμύθι

Από το κακό υπάρχει και χειρότερο....

Μια φορά ήταν ένας Σουλτάνος, αιμοβόρος ... και τον καταριόταν όλος ο κόσμος.

Τη νύχτα γινότανε «τεπτίλι», δηλαδή έβαζε ξένα ρούχα και γύριζε μέσα στο σοκάκια και στα μαγαζιά, για να δει τι έλεγε ο κόσμος γι’ αυτόν. 

Από παντού άκουγε κατάρες και βλαστήμιες. 

Μα δεν απελπιζότανε. 

Δύο-τρία χρόνια έβγαινε στη βόλτα, μα δεν άκουσε μήτε έναν άνθρωπο να πει καλόν λόγο για τον σουλτάνο. 

Απάνω στα τρία χρόνια, εκεί που περπατούσε ένα βράδυ σ’ έναν δρόμο, μια γριά, πολύ γριά, τον γνώρισε, κι είπε:

«Πολυχρονεμένε μου σουλτάνε, χρόνια να κόβει ο Αλλάχ από μένα, μέρες να σου τις δίνει».

Ο σουλτάνος παραξενεύτηκε πώς βρέθηκε άνθρωπος να τον ευχηθεί, και ρώτησε τη γριά τι καλό είχε δει από αυτόν και τον ευχιότανε.

Κι η γριά του είπε: «Εγώ θα σου πω την αλήθεια και δε με μέλει να με σκοτώσεις, γιατί είμαι γριά.

Εγώ έφτιαξα τρεις σουλτάνους, τον παππού σου, τον πατέρα σου κι εσένα». 

«Λοιπόν», της λέγει ο σουλτάνος, «τι άνθρωπος ήτανε ο παππούς μου;».

«Ο παππούς σου», λέγει η γριά, «ήτανε κακός άνθρωπος. Κρέμαγε, παλούκωνε, έσφαζε». 

«Κι ο πατέρας μου;» τη ρωτά ο σουλτάνος. 

«Ο πατέρας σου ήτανε χειρότερος από τον παππού σου», λέγει η γριά.

«Κι εγώ», τη ρωτά ο σουλτάνος, «τι άνθρωπος είμαι;». 

 «Εσύ είσαι πιο παλιάνθρωπος από τον πατέρα σου». 

«Και τότε, γιατί με πολυχρονίζεις;», τη ρωτά πάλι ο σουλτάνος.

«Σε πολυχρονίζω, επειδή ο πατέρας σου ήτανε χειρότερος από τον παππού σου, κι εσύ χειρότερος από τον πατέρα σου, παρακαλώ τον θεό να σε πολυχρονίζει, γιατί αυτός που θα ‘ρθει ύστερ’ από σένα, θα ‘ναι ακόμα χειρότερος!.."

 Από το βιβλίο 

"Ευλογημένο Καταφύγιο",

 του Φώτη Κόντογλου

Χριστός Ανέστη!!! Χρόνια Πολλά!!

"Χριστός Ανέστη εκ νεκρών

 θανάτω θάνατον πατήσας

 και εν τοις μνήμασι ζωή

 χαρισάμενος".

Απολυτίκιον Θεοφανείων

'Eν 'Iορδάνη βαπτιζομένου σου, Κύριε, ή τἤς Τριάδος έφανερώθη προσκύνησις.

Τοῦ γάρ Γεννήτορος ή φωνή προσεμαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Yἱόν ὀνομάζουσα.

Καί τό Πνεῦμα έν εἴδει περιστερᾶς έβεβαίου τοῦ λόγου τό ασφαλές. 

‘O επιφανείς, Χριστέ ο Θεός, καί τόν κόσμον φωτίσας, δόξα σοι.

 Απόδοση στη νεοελληνική γλώσσα 

 Όταν βαφτιζόσουν Κύριε στον Ιορδάνη, φανερώθηκε η Αγία Τριάδα. 

Τότε η φωνή του Πατέρα σου ακούστηκε να σε ονομάζει αγαπητό του Yιό. 

Αλλά και το Άγιο Πνεύμα παρουσιάστηκε σαν περιστέρι και βεβαίωνε την αλήθεια αυτού του λόγου. 

Χριστέ και Θεέ μας, που φανερώθηκες και φώτισες τον κόσμο, να είσαι δοξασμένος.

Πρωτοχρονιά 2019 ~ Καλή & Ευλογημένη Χρονιά!!!