Οι γνώμες των ανθρώπων

Μια μέρα ο Ναστραδίν Χότζας περνούσε με το γιο του από την αγορά. 
Ο γιος ήταν καβάλα στο γάιδαρο, ενώ ο ίδιος ερχόταν από πίσω πεζός.

Τους είδε ένας και είπε:

"Κοίτα νεολαία! Ο γιος καβάλα κι ο πατέρας με τα πόδια!"

Τ' ακούει ο γιος, στενοχωριέται και δίνει τη θέση του στον πατέρα.

Άλλος, που τους βλέπει πιο κάτω, μουρμουρίζει:

"Για δες το Χότζα, ολόκληρος άντρας να πηγαίνει καβάλα και ν' ακολουθεί το παιδί με τα πόδια!"

Τι να κάνει ο έρημος ο Ναστραδίν; Για να βουλώσει τις κακές γλώσσες, παίρνει στα καπούλια του γαϊδουριού και το γιο του.

Τους συναντάνε άλλοι πιο κάτω και σχολιάζουν:

"Βρε, το Χότζα με το γιο του! Βάλθηκαν να το πεθάνουν το ταλαίπωρο το γαϊδουράκι!"

Απελπισμένοι, πατέρας και γιος ,κατεβαίνουν κι οι δυο τους και πάνε πεζοί.

Μια άλλη συντροφιά, που τους βλέπει να περνούν, λέει:

"Βρε, τους κουτούς! Ο γάιδαρος πάει με το ραχάτι του και τ' αφεντικά ποδαράτοι!"

Γυρίζει τότε ο Ναστραδίν και λέει στο παιδί του:

Κάνε ό,τι θέλεις κι ας λέει ο κόσμος.

Βλέπεις, δεν είναι ένα σακί να τους κλείσεις το στόμα!

Ο Γάιδαρος που έπεσε στο πηγάδι

Μια μέρα o γάιδαρος ενός αγρότη έπεσε σε ένα πηγάδι.

Το ζώο φώναζε απελπισμένα για ώρες κι ο αγρότης προσπαθούσε να καταλάβει τι έπρεπε να κάνει.

Τέλος, αποφάσισε ότι το ζώο ήταν γέρικο, και τα έξοδα που απαιτούνταν για να το βγάλει από το πηγάδι ήσαν πολλά.

Δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθήσει να σώσει τον γάιδαρο.

Το μόνο που σκέφτηκε να κάνει ήταν να το θάψει ζωντανό.

Κάλεσε όλους τους γείτονές του να έρθουν και να τον βοηθήσουν. 

Πήραν όλοι από ένα φτυάρι και άρχισαν να πετάνε χώματα στο πηγάδι. 

Στην αρχή, ο γάιδαρος συνειδητοποίησε τι συνέβαινε και φώναξε φρικτά. 

Μετά όμως, προς έκπληξη όλων, ησύχασε. Λίγα φορτία χώμα αργότερα, ο γεωργός κοίταξε κάτω το πηγάδι κι έμεινε έκπληκτος με αυτό που είδε. 

Ήταν κάτι καταπληκτικό!!!! 

Με κάθε φτυαριά χώμα που έπεφτε στην πλάτη του, ο γάιδαρος τιναζόταν και έκανε ένα βήμα προς τα πάνω.

Οι γείτονες του αγρότη συνέχισαν να πετάνε φτυαριές χώμα πάνω στο ζώο, κι αυτό κάθε φορά τιναζόταν κι έκανε ένα βήμα προς τα πάνω. 

Πολύ σύντομα, όλοι ήταν έκπληκτοι με το γαϊδούρι να έχει φτάσει στην επιφάνεια του πηγαδιού.

Ηθικό δίδαγμα

Η ζωή μπορεί να φέρει σε σας πολλές φτυαριές από σκουπίδια μέσα στο πηγάδι της ζωής σας.

Να θυμάστε όμως, πως κάθε ένα από τα προβλήματά σας αυτά είναι ένα εφαλτήριο. 

Μπορούμε να βγούμε από τα βαθύτερα πηγάδια, απλά με ένα τίναγμα.

Πατάμε πάνω στο πρόβλημα και κάνουμε ένα βήμα πάνω.

Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε….

Μια φορά ο Νασρεντίν ανέβηκε στον άμβωνα να διδάξει. Καθώς μιλούσε, ρωτάει:

- Ω πιστοί! Καταλαβαίνετε αυτά που σας λέω;

- Όχι! αποκρίθηκε ο κόσμος.

- Αφού δεν καταλαβαίνετε, τότε τι κάθομαι και μιλάω; απάντησε ο Νασρεντίν και κατέβηκε απ’ τον άμβωνα.

Μια άλλη φορά που ανέβηκε στον άμβωνα, ενώ δίδασκε ξανάκανε την ίδια ερώτηση:

- Ω πιστοί! Καταλαβαίνετε αυτό που σας λέω;

- Ναι, απάντησαν αυτοί.

- Αφού το καταλαβαίνετε, είναι περιττό να σας το διδάξω, είπε κατεβαίνοντας και πάλι απ΄ τον άμβωνα.

Απόρησε τότε ο κόσμος και αποφασίζει, όταν ανέβει πάλι ο Νασρεντίν στον άμβωνα και ρωτήσει, άλλοι θα απαντήσουν ότι το γνωρίζουν και άλλοι ότι δεν το γνώριζαν.

Έτσι, όταν ο Νασρεντίν κάποια άλλη μέρα ανέβηκε και πάλι στον άμβωνα, έκανε την ίδια ερώτηση:

- Ω πιστοί! Καταλαβαίνετε αυτό που σας λέω;

Οι ακροατές απάντησαν άλλοι ότι γνώριζαν και άλλοι ότι δεν γνώριζαν.

Ο Νασρεντίν τότε κατεβαίνει απ’ τον άμβωνα και λέει:

- Αυτοί που το κατάλαβαν, ας διδάξουν εκείνους που το αγνοούν!

Δε γλίτωσε τη Βροχή

Μια μέρα που έβρεχε πολύ, ο Ναστραδίν Χότζας θα μούσκευε ως το κόκαλο, αν δεν περνούσε ένας χωρικός με μια ομπρέλα να τον βάλει από κάτω και να τον πάει ως το σπίτι του.

Δυστυχώς όμως για το Χότζα, σε κάθε ευκαιρία, ο χωρικός του έλεγε:

"Θυμάσαι τότε που σε γλίτωσα από τη νεροποντή;"

Tα ίδια του είπε και μια μέρα που τον συνάντησε κοντά στο ποτάμι.

Απαυδισμένος Χότζας από τη συμπεριφορά του, πηδάει στο ποτάμι και γίνεται μούσκεμα.

"Βλέπεις;" γυρίζει και του λέει. 

"Αν δε σε συναντούσα τότε, θα βρεχόμουν περισσότερο;"

Είχε γυναίκα γυρίστρα.....

Μερικοί φίλοι είπαν μια μέρα στο Ναστραδίν Χότζα για τη γυναίκα του τη Ναζίμα:

"Χότζα, η γυναίκα σου γυρίζει από σπίτι σε σπίτι!"

"Ε!",  απάντησε εκείνος. 
"Κάποτε θα γυρίσει και στο δικό μου!"