28η Οκτωβρίου - Επέτειος "ΟΧΙ"

OCHUN

Είναι η θεότητα της αγάπης,

της θηλυκότητας και κάτοικος των ποταμών.

Αγαπά τις χαρές των αισθήσεων

και όλα τα παιχνίδια της αγάπης.

Η θεά αυτή υμνείται συχνά

μαζί την θεότητα CHANGO,

τόσο στην παραδοσιακή Rumba,

όσο και στην Salsa.

Προστάτιδα της Κούβας. 

Σχετίζεται με το χρώμα κίτρινο, μέταλλο ορείχαλκο , φτερά παγωνιού, καθρέφτες, μέλι, την κύρια μέρα της εβδομάδας είναι το Σάββατο και ο αριθμός που συνδέεται με είναι 5. 

Είναι η θεά του ποταμού.

Σε μια από τις ιστορίες που χαρακτηρίζει της, αναγκάζεται να γίνει πόρνη για να θρέψει τα παιδιά της.

Κατά άλλα Orishas της παίρνουν τα παιδιά της από το σπίτι της, μακριά, προφανώς για να χρησιμοποιηθούν ως σκλάβοι.

Φορά ένα λευκό φόρεμα, το ίδιο κάθε μέρα ως σύμβολο τρέλας από τη στεναχώρια... που στην πορεία γίνεται κίτρινο.

Aje-Shaluga, ένα άλλο ποτάμι Orisha , την ερωτεύτηκε, καθώς η ίδια έπλενε το φόρεμά της σε ένα φρενήρη κατάσταση μια μέρα. 

Έδωσε τα χρήματα της και πολύτιμους λίθους, τα οποία συλλέγονται από τον πυθμένα του ποταμού για να ελευθερώσει τα παιδιά της. 

Τελικά παντρεύτηκε τον καλοσυνάτο της ευεργέτη .

Acropolis Virtual Tour Application 3D

http://acropolis-virtualtour.gr/acropolisTour.html

Η ομορφιά της Πεταλούδας

Η καθαρή ομορφιά της πεταλούδας ερμηνεύεται σε ένα μύθο των Παπάγκο. 

Σύμφωνα με τον μύθο, 

Ο δημιουργός ένιωσε θλίψη για τα παιδιά, όταν συνειδητοποίησε ότι το πεπρωμένο τους ήταν να γεράσουν και να γίνουν αδύναμα πλάσματα.

Μάζεψε, λοιπόν, τα όμορφα χρώματα από διάφορες πηγές όπως το φως του ήλιου, τα φύλλα, τα λουλούδια, και ο ουρανός.

Έβαλε τα χρώματα σε ένα μαγικό σακκούλι και το παρουσίασε στα παιδιά.

Όταν εκείνα το άνοιξαν, οι χρωματισμένες πεταλούδες πέταξαν έξω ελεύθερες, γοητεύοντας τα παιδιά που δεν είχαν δει ποτέ τίποτα τόσο όμορφο. 

Οι πεταλούδες τραγούδησαν κι έκαναν τα παιδιά ακόμα πιο ευτυχισμένα.

Όμως, τα πουλιά παραπονέθηκαν στο δημιουργό γιατί οι πεταλούδες ήταν τόσο όμορφες και μπορούσαν να τραγουδούν όπως τα πουλιά. 

Για αυτό ο δημιουργός απέσυρε από τις πεταλούδες τη δυνατότητα να τραγουδούν.

Από τότε, αν και όμορφες, παραμένουν σιωπηλές.

Η καρδιά της μάνας, J. Richepin

Είπε στον ερωμένο της η μάγισσα:

«Αφού πιστά ποθείς τον έρωτά μου, πήγαινε, φέρε την καρδιά της μάνας σου και ριχ’ την να την φάνε τα σκυλιά μου».

Κι ο γιος, από τον έρωτα παράφορος, απ’ το κακούργο πάθος μεθυσμένος, το πρόσταγμα της λατρευτής του παίρνοντας, στη μάνα του χιμάει αγριεμένος.

Και μπήγει κοφτερό μαχαίρι, αλύπητα στα σπλάγχνα, που τον είχαν αναθρέψει και ξεριζώνει την καρδιά της μάνας του και στη νεράιδα πάει, να τον πιστέψει.

M’ απ’ την ορμή παραπατώντας έπεσε.

Και η καρδιά της μάνας ξεσχισμένη στα λασπωμένα χώματα κυλίστηκε.

Και, μέσα εκεί, στη λάσπη, κυλισμένη, στο γιο της λέει στενάζοντας βραχνά:

- Μη χτύπησες παιδί μου, πουθενά;