Happy New Year 2020

Holly Berry, Αρκουδοπούρναρο ή "Ου"

Το Αρκουδοπούρναρο ή αλλιώς "Ου"
 ανήκει στο γένος Ilex.

Πρόκειται για ένα φυτό που υπάρχει σε άγρια μορφή στη χώρα μας, όπου το συναντάμε και με άλλες ονομασίες, όπως λαύρος, μηλοπούρναρο, πρινάρι, πρίνος και λιόπρινο.

Είναι μια πασίγνωστη οικογένεια φυτών καθώς έχει συνδεθεί με τη μεγαλύτερη γιορτή στον κόσμο, τα Χριστούγεννα.

Οι όμορφοι, συνήθως κατακόκκινοι, στρογγυλοί καρποί του διακοσμούν εκατομμύρια σπίτια σε όλο τον κόσμο τις γιορτινές μέρες.

Ως σύμβολο, με τα αγκαθωτά πράσινα φυλλαράκια και τους κόκκινους σφαιρικούς καρπούς, θεωρείται το άγιο φυτό των Ευρωπαίων και αποτελεί κλασικό θέμα στις γιορτινές κάρτες.

Οι καρποί του είναι τοξικοί, όπως του γκι, και τα φύλλα του περιέχουν τεράστιες ποσότητες καφεΐνης, ιδιαίτερα σε κάποια είδη.

Φυτό ξεχωριστής σημασίας για τους Δρυίδες, όπως και το γκι, αντιπροσώπευε με τους κόκκινους καρπούς του το ιερό αίμα της θεάς τους.

Στη χριστιανική παράδοση οι καρποί του συμβολίζουν το αίμα του Ιησού και πιστεύεται ότι φύτρωνε σε κάθε πατημασιά του. Λέγεται μάλιστα ότι ένας θάμνος από το φυτό ου έκρυψε τον Ιωσήφ, τη Μαρία και το Θείο Βρέφος στη φυγή τους προς την Αίγυπτο.

Γι’ αυτό και η Παναγία το ευλόγησε να είναι πάντα καταπράσινο και να συμβολίζει την αθανασία.

Η χρήση του στη σύγχρονη εποχή, σαν στολίδι του σπιτιού, θεωρείται ότι προσελκύει καλοτυχία, ειρήνη και χαρά, συμβολίζοντας την απόλαυση, τον εορτασμό και την ευθυμία.

Χριστός Ετέχθη!!! Χρόνια Πολλά!

Άναρχος Θεός καταβέβηκε και εν τη Παρθένω κατώκησε. Ερρουρέμ, ερρουρέμ, ερρουρερουρέμ, χαίρε Δέσποινα. Βασιλεύς των όλων και Κύριος, ήλθε τον Αδάμ αναπλάσασθαι. Άγιος, άγιος, άγιος υπάρχεις και Κύριος. Γηγενείς σκιρτάτε και χαίρετε, τάξεις των Αγγέλων ευφραίνονται Χερουβείμ, Χερουβείμ, χαίρε, χαίρε Παναγία Δέσποινα. Δεύτε εν σπηλαίω κατίδωμεν, κείμενον εν φάτνη τον Κύριον. Ερρουρέμ, ερρουρέμ, ερρουρερουρέμ, χαίρε Δέσποινα. Εξ Ανατολών Μάγοι έρχονται, δώρα προσκομίζουσιν άξια Χερουβείμ, Χερουβείμ, χαίρε, χαίρε Παναγία Δέσποινα. Ήκουσεν Ηρώδης το μήνυμα κι όλος εταράχθη ο δόλιος. Άγιος, άγιος, άγιος υπάρχεις και Κύριος. Πύλαι ουρανών ηνεώχθησαν, άγγελοι αυτόν ανυμνήτωσαν. Άγιος, άγιος, άγιος υπάρχεις και Κύριος. Χαίρουσα η κτίσις αγάλλεται και πανηγυρίζει, ευφραίνεται Ερρουρέμ, ερρουρέμ, ερρουρερουρέμ, χαίρε Δέσποινα. Ψάλλοντες Χριστόν τον Θεόν ημών, τον εν τω σπηλαίω τικτόμενον Άγιος, άγιος, άγιος υπάρχεις και Κύριος. Ω Παρθενομήτωρ και Δέσποινα, σώζε τους εις Σε καταφεύγοντας Χερουβείμ, Χερουβείμ, χαίρε, χαίρε Παναγία Δέσποινα.

Δεκέμβριος ~ Καλό Μήνα

ΤΟ ΚΑΖΑΝΙ

Μια φορά, δανείστηκε ο Ναστραδίν Χότζας, από τη γειτόνισσά του, ένα καζάνι.

Ύστερα, πήγε η γειτόνισσα, πήρε το καζάνι της και μαζί κι ένα μικρό καζάνι του Χότζα.

Το γύρεψε μετά ο Ναστραδίν το καζάνι του, εδώ κι εκεί, τίποτα.

Το βρήκε τελικά στη γειτόνισσα και το ζήτησε πίσω.

«Όχι», του λέει.

«Αυτό το πήρα απ' το σπίτι σου, αλλά βγήκε από το δικό μου, το μεγάλο καζάνι, που το γέννησε στο διάστημα που το 'χες κοντά σoυ.»

Ο πονηρός Χότζας έκανε πως το παραδέχτηκε κι έφυγε.

Μετά από καιρό, ξαναδανείζεται το καζάνι της γειτόνισσας. Το κρατάει μέρες εκείνη περιμένει να της το πάει, τίποτα! Πάει πάλι στου Χότζα.

Ούτε καζάνι μεγάλο, ούτε μικρό αυτή τη φορά.

Το ζητάει από το Χότζα επίμονα.

«Ψόφησε» απαντάει με απάθεια ο Χότζας.

«Πώς;» του λέει εκείνη. «Το καζάνι ψοφάει;»

Κι ο Ναστραδίν:

Το πράμα που γεννά, ψοφά!