Ο Ψαράς και η Γοργόνα

Μια φορά κι έναν καιρό, ένας μικρός ψαράς είχε βγει για ψάρεμα με το καΐκι του. 

Κόντευε να ξημερώσει, μα η ψαριά του δεν ήταν καθόλου καλή.

- Πώς θα γυρίσω σπίτι, συλλογιζόταν, με άδεια δίχτυα;

Ξάφνου ο τόπος άστραψε και από τη θάλασσα ξεπρόβαλε μια γοργόνα.

Πλησίασε το καΐκι του μικρού ψαρά και τον χαιρέτησε:

- Γεια σου παλικάρι, του είπε.

- Γεια σου και σένα γοργόνα, της απάντησε. Τι θέλεις από μένα;

- Σου φέρνω δύο σακούλια. Αν διαλέξεις το πρώτο, θα γυρίσεις σπίτι σου με την πιο καλή ψαριά που είχες ποτέ και όλοι θα τρίβουν τα μάτια τους για το κατόρθωμά σου.

- Κι αν διαλέξω το δεύτερο; ρώτησε το παλικάρι όλο περιέργεια.

- Αν διαλέξεις το δεύτερο, θα σου χαρίσω ένα φιλί.

Το παλικάρι απόμεινε σκεφτικό. Να γυρίσει πίσω με την πιο καλή ψαριά και όλοι να τον παινεύουν; Ή να δεχτεί το φιλί της γοργόνας;

Ήταν το πιο όμορφο πλάσμα που είχε αντικρίσει ποτέ του και τα μάτια της αστραποβολούσαν φως. 

Γρήγορα έβγαλε απόκριση:

- Διαλέγω το δεύτερο σακούλι, είπε αποφασισμένος.

- Ωραία λοιπόν, έκανε η γοργόνα και αμέσως πέταξε το πρώτο σακούλι στη θάλασσα. Μονομιάς σκόρπισαν εκατοντάδες αστραφτερά μαργαριτάρια που είχε μαζέψει από τα βάθη του ωκεανού. 

- Μα τι κάνεις εκεί! Φώναξε το παλικάρι. Είναι κρίμα. Τόσα σπάνια μαργαριτάρια?

- Δεν είναι καθόλου κρίμα, απάντησε ψύχραιμη η γοργόνα. Μην παραπονιέσαι παλικάρι. Είναι το σακούλι που αρνήθηκες, του είπε κι αμέσως ανασηκώθηκε από τη θάλασσα. 

Τότε το παλικάρι έσκυψε και δέχτηκε το πιο γλυκό φιλί του κόσμου.

Έμεινε με κλειστά μάτια για να κρατήσει μέσα του όλη αυτή την ομορφιά, που ποτέ άνθρωπος δεν είχε ξαναγευτεί. 

Όταν τα άνοιξε πάλι, η γοργόνα είχε χαθεί στα νερά κι είχε πάρει πάλι να σκοτεινιάζει.

Στα χέρια του είχε απομείνει το δεύτερο σακούλι.

- Μα τι μπορεί να είναι πιο ακριβό από τόσα σπάνια μαργαριτάρια του βυθού;

Συλλογίστηκε και έλυσε το κορδόνι. 

Στα χέρια του κρατούσε ένα σακούλι με μύθους, μύθους του βυθού. 
Χαμογέλασε και τότε μόνο κατάλαβε πως, ούτε όλα τα μαργαριτάρια του κόσμου, δεν άξιζαν όσο ένα ζωντανό, αληθινό παραμύθι.

Τζελαλαντίν Αλ Ρουμί

Τζελαλαντίν Αλ Ρουμί 

(1207-1273, Πέρσης ποιητής) 

Το κύριο έργο του: «Μασνάβι».

Μια συλλογή στίχων στα Περσικά που θεωρείται το απόσταγμα της Σοφίας των Σούφι και ένα από τα σημαντικότερα έργα της μυστικιστικής ποίησης.

Κατά τους Σούφι είναι το Κοράνι στα Περσικά.

Το "Ρούμι" σημαίνει ο "Ρωμιός", 
αλλά δεν είχε μάλλον σχέση με Ελλάδα.

Οφείλεται στην καταγωγή του από το σουλτανάτο του Ρουμ των Σελτζούκων Τούρκων στη Μικρά Ασία.

Ελλάδα... 

Όλα εδώ ξεκίνησαν κι εδώ θα καταλήξουν!

 • Εσύ μπορεί να κάθεσαι, αλλά κινείσαι χωρίς να το βλέπεις και να το καταλαβαίνεις.

 • Η σοφία και η γνώση υπάρχουν για να μπορεί κανείς να ξεχωρίζει τον καλό δρόμο από τον κακό.

 • Η μυρωδιά της έπαρσης, της απληστίας και της ακολασίας θα σε προδώσει - όπως το σκόρδο που έφαγες - μόλις ανοίξεις το στόμα σου για να μιλήσεις.

• Αυτό που ο κοινός άνθρωπος βλέπει σαν πέτρα, για τον άνθρωπο που ξέρει είναι μαργαριτάρι.

• Ο πραγματικά σοφός άνθρωπος μένει απαρατήρητος. 

•  Η αγάπη είναι το φάρμακο της περηφάνιας μας και της αυταρέσκειάς μας. Ο γιατρός όλων των ατελειών μας. 

•  Οι άνθρωποι νομίζουν πως ξέρουν τι είναι απόλαυση, ενώ στην πραγματικότητα ξεριζώνουν τα φτερά τους για χάρη μιας αυταπάτης.

•  Το μεγαλύτερο εμπόδιο πάνω στο Δρόμο είναι η δόξα.

•  Η σοφία και η γνώσεις υπάρχουν για να μπορεί κανείς να ξεχωρίσει τον δρόμο από τον παλιόδρομο.

•  Αυτός ο κόσμος είναι βουνά, ενώ οι πράξεις μας είναι κραυγές: η ηχώ απ' τις φωνές μας πάντα επιστρέφει σ' εμάς. 

•  Να επαναλαμβάνεις τα λόγια κάποιου δεν σημαίνει πως κατάλαβες και το νόημά τους.

•  Αυτό που ο κοινός άνθρωπος βλέπει ως πέτρα, για τον άνθρωπο που ξέρει είναι μαργαριτάρι.

•  Η σοφία και η γνώση υπάρχουν για να μπορεί κανείς να ξεχωρίζει τον καλό δρόμο απ' τον κακό. 

•  Εσύ κάθεσαι, αλλά κινείσαι χωρίς να το βλέπεις και να το καταλαβαίνεις.

•  Είναι γνωστό πως στον καθρέπτη όλα είναι ανάποδα, αλλά χωρίς αυτόν δε θα βλέπαμε τον εαυτό μας.

•  Η αγάπη είναι ο εξάντας της αλήθειας.

•  Χρυσό: το κεφάλαιο χρήσιμο για το παζάρι αυτού του κόσμου, στο κόσμο που θα ‘ρθει κεφάλαιο θα είναι η αγάπη και τα δυο μάτια γεμάτα δάκρυα .

•  Η οσμή της έπαρσης, της απληστίας και της ασελγείας θα σε προδώσει – όπως το σκόρδο που έφαγες – όταν θ’ ανοίξεις το στόμα σου για να μιλήσεις.

•  Οι περισσότεροι επιστήμονες δεν έχουν όφελος από τις γνώσεις τους: είναι αυτοί που κρατάνε τη γνώση στη μνήμη τους, αλλά δεν είναι ερωτευμένοι μαζί της.

•  Θα γνωρίσει το μυστικό του Αόρατου μόνο εκείνος που είναι ικανός να κλείσει τα χείλη του και να μείνει σιωπηλός.

•  Προσήλωσε το βλέμμα σου στα άστρα και ψάξε το Δρόμο. 
Τα λόγια εμποδίζουν να βλέπεις μακριά, τήρησε τη σιωπή.

•  Ελάτε, περάστε! Σας παρακαλώ, ελάτε κι άλλη μια φορά. 
Όποιος κι αν είστε: πιστός ή άπιστος, αιρετικός ή ειδωλολάτρης. 
Αυτή η πόρτα είναι ανοιχτή για τον καθένα.

•  Μόνο μετά, όταν θα πέσουν τα τείχη τον μιναρέδων και των τζαμιών, θα εμφανιστούν γύρω πολλοί δερβίσηδες. 
Ως που η πίστη δε γίνει αίρεση, αλλά η αίρεση πίστη, ως τότε κανένας δε θα γίνει μωαμεθανός.

•  Την επιστήμη την γνωρίζεις με την βοήθεια των λέξεων, την τέχνη με άσκηση, αλλά την αποξένωση γνωρίζεις μέσα σε μια παρέα.

Happy Mother's Day

Χριστός Ανέστη 2020!!!

✨ Χριστός Ανέστη!! Χρόνια Πολλά ✨🙏

 ~ 

✨‿➹⁀✨‿➹⁀✨‿➹⁀✨‿➹⁀✨ 

 Το μοναστήρι Μιλέσεβα: ΣΕΡΒΙΑ ...

Από όλες τις τοιχογραφίες εκείνη που ξεχωρίζει είναι αυτή του Λευκού Αγγέλου. Σύμφωνα με την αφήγηση του Ματθαίου (28:1-8), ο άγγελος εικονίζεται αριστερά καθισμένος στο λίθο, δείχνοντας με ήρεμη αντικίνηση τον τάφο του Χριστού άδειο στη Θεοτόκο και στην Μαρία την Μαγδαληνή, οι οποίες στη θέα του υποχωρούν φοβισμένες και τις ορίζει να κοινοποιήσουν στους μαθητές ότι ο Κύριος «ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν».

Ο υπέροχος άγγελος καταυγάζει την εκκλησία με την ουράνια θωριά και το ηρωικό μέγεθος, την ομορφιά και τη γαλήνια χάρη της ασπροντυμένης και με χρυσαφιές ανταύγειες πλασμένης μορφής του, κατάντικρυ στο χρυσό βάθος, που πληρούν με θρίαμβο ζωής στην ηγεμονική κίνηση οι απλωμένες φτερούγες του.

 ✨‿➹⁀✨‿➹⁀✨‿➹⁀✨‿➹⁀✨ 

Κυριακή των Βαΐων 2020