Καλή Χρονιά 2011!

Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά

Χρόνια πολλά και ευτυχή,

με καθαρή κι αγνή ψυχή,

με χαρά και με υγεία,

και με θεία ευλογία.

Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ

Οι γνώμες των ανθρώπων

Μια μέρα ο Ναστραδίν Χότζας περνούσε με το γιο του από την αγορά. 
Ο γιος ήταν καβάλα στο γάιδαρο, ενώ ο ίδιος ερχόταν από πίσω πεζός.

Τους είδε ένας και είπε:

"Κοίτα νεολαία! Ο γιος καβάλα κι ο πατέρας με τα πόδια!"

Τ' ακούει ο γιος, στενοχωριέται και δίνει τη θέση του στον πατέρα.

Άλλος, που τους βλέπει πιο κάτω, μουρμουρίζει:

"Για δες το Χότζα, ολόκληρος άντρας να πηγαίνει καβάλα και ν' ακολουθεί το παιδί με τα πόδια!"

Τι να κάνει ο έρημος ο Ναστραδίν; Για να βουλώσει τις κακές γλώσσες, παίρνει στα καπούλια του γαϊδουριού και το γιο του.

Τους συναντάνε άλλοι πιο κάτω και σχολιάζουν:

"Βρε, το Χότζα με το γιο του! Βάλθηκαν να το πεθάνουν το ταλαίπωρο το γαϊδουράκι!"

Απελπισμένοι, πατέρας και γιος ,κατεβαίνουν κι οι δυο τους και πάνε πεζοί.

Μια άλλη συντροφιά, που τους βλέπει να περνούν, λέει:

"Βρε, τους κουτούς! Ο γάιδαρος πάει με το ραχάτι του και τ' αφεντικά ποδαράτοι!"

Γυρίζει τότε ο Ναστραδίν και λέει στο παιδί του:

Κάνε ό,τι θέλεις κι ας λέει ο κόσμος.

Βλέπεις, δεν είναι ένα σακί να τους κλείσεις το στόμα!

Ο Γάιδαρος που έπεσε στο πηγάδι

Μια μέρα o γάιδαρος ενός αγρότη έπεσε σε ένα πηγάδι.

Το ζώο φώναζε απελπισμένα για ώρες κι ο αγρότης προσπαθούσε να καταλάβει τι έπρεπε να κάνει.

Τέλος, αποφάσισε ότι το ζώο ήταν γέρικο, και τα έξοδα που απαιτούνταν για να το βγάλει από το πηγάδι ήσαν πολλά.

Δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθήσει να σώσει τον γάιδαρο.

Το μόνο που σκέφτηκε να κάνει ήταν να το θάψει ζωντανό.

Κάλεσε όλους τους γείτονές του να έρθουν και να τον βοηθήσουν. 

Πήραν όλοι από ένα φτυάρι και άρχισαν να πετάνε χώματα στο πηγάδι. 

Στην αρχή, ο γάιδαρος συνειδητοποίησε τι συνέβαινε και φώναξε φρικτά. 

Μετά όμως, προς έκπληξη όλων, ησύχασε. Λίγα φορτία χώμα αργότερα, ο γεωργός κοίταξε κάτω το πηγάδι κι έμεινε έκπληκτος με αυτό που είδε. 

Ήταν κάτι καταπληκτικό!!!! 

Με κάθε φτυαριά χώμα που έπεφτε στην πλάτη του, ο γάιδαρος τιναζόταν και έκανε ένα βήμα προς τα πάνω.

Οι γείτονες του αγρότη συνέχισαν να πετάνε φτυαριές χώμα πάνω στο ζώο, κι αυτό κάθε φορά τιναζόταν κι έκανε ένα βήμα προς τα πάνω. 

Πολύ σύντομα, όλοι ήταν έκπληκτοι με το γαϊδούρι να έχει φτάσει στην επιφάνεια του πηγαδιού.

Ηθικό δίδαγμα

Η ζωή μπορεί να φέρει σε σας πολλές φτυαριές από σκουπίδια μέσα στο πηγάδι της ζωής σας.

Να θυμάστε όμως, πως κάθε ένα από τα προβλήματά σας αυτά είναι ένα εφαλτήριο. 

Μπορούμε να βγούμε από τα βαθύτερα πηγάδια, απλά με ένα τίναγμα.

Πατάμε πάνω στο πρόβλημα και κάνουμε ένα βήμα πάνω.

Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε….

Μια φορά ο Νασρεντίν ανέβηκε στον άμβωνα να διδάξει. Καθώς μιλούσε, ρωτάει:

- Ω πιστοί! Καταλαβαίνετε αυτά που σας λέω;

- Όχι! αποκρίθηκε ο κόσμος.

- Αφού δεν καταλαβαίνετε, τότε τι κάθομαι και μιλάω; απάντησε ο Νασρεντίν και κατέβηκε απ’ τον άμβωνα.

Μια άλλη φορά που ανέβηκε στον άμβωνα, ενώ δίδασκε ξανάκανε την ίδια ερώτηση:

- Ω πιστοί! Καταλαβαίνετε αυτό που σας λέω;

- Ναι, απάντησαν αυτοί.

- Αφού το καταλαβαίνετε, είναι περιττό να σας το διδάξω, είπε κατεβαίνοντας και πάλι απ΄ τον άμβωνα.

Απόρησε τότε ο κόσμος και αποφασίζει, όταν ανέβει πάλι ο Νασρεντίν στον άμβωνα και ρωτήσει, άλλοι θα απαντήσουν ότι το γνωρίζουν και άλλοι ότι δεν το γνώριζαν.

Έτσι, όταν ο Νασρεντίν κάποια άλλη μέρα ανέβηκε και πάλι στον άμβωνα, έκανε την ίδια ερώτηση:

- Ω πιστοί! Καταλαβαίνετε αυτό που σας λέω;

Οι ακροατές απάντησαν άλλοι ότι γνώριζαν και άλλοι ότι δεν γνώριζαν.

Ο Νασρεντίν τότε κατεβαίνει απ’ τον άμβωνα και λέει:

- Αυτοί που το κατάλαβαν, ας διδάξουν εκείνους που το αγνοούν!

Δε γλίτωσε τη Βροχή

Μια μέρα που έβρεχε πολύ, ο Ναστραδίν Χότζας θα μούσκευε ως το κόκαλο, αν δεν περνούσε ένας χωρικός με μια ομπρέλα να τον βάλει από κάτω και να τον πάει ως το σπίτι του.

Δυστυχώς όμως για το Χότζα, σε κάθε ευκαιρία, ο χωρικός του έλεγε:

"Θυμάσαι τότε που σε γλίτωσα από τη νεροποντή;"

Tα ίδια του είπε και μια μέρα που τον συνάντησε κοντά στο ποτάμι.

Απαυδισμένος Χότζας από τη συμπεριφορά του, πηδάει στο ποτάμι και γίνεται μούσκεμα.

"Βλέπεις;" γυρίζει και του λέει. 

"Αν δε σε συναντούσα τότε, θα βρεχόμουν περισσότερο;"

Είχε γυναίκα γυρίστρα.....

Μερικοί φίλοι είπαν μια μέρα στο Ναστραδίν Χότζα για τη γυναίκα του τη Ναζίμα:

"Χότζα, η γυναίκα σου γυρίζει από σπίτι σε σπίτι!"

"Ε!",  απάντησε εκείνος. 
"Κάποτε θα γυρίσει και στο δικό μου!"

Ο Χότζας ... και τοξότης!

Μια μέρα, που ο Ταμερλάνος είχε οργανώσει αγώνες σκοποβολής, ο Ναστραδίν Χότζας καυχήθηκε πως είναι άσος!

Πήρε λοιπόν το τόξο κι άρχισε να σκοπεύει.

Ρίχνει την πρώτη, δεν πετυχαίνει και λέει ατάραχος:

Έτσι σκοπεύουν εκείνοι που κάνουν το σπουδαίο τοξευτή!

Ρίχνει τη δεύτερη, και πάλι το ίδιο αποτέλεσμα. 
Μα λέει ειρωνικά:

Έτσι σκοπεύουν οι γερασμένοι τοξότες!

Ρίχνει την τρίτη και πετυχαίνει:

Έτσι, λέει, σκοπεύει ο Ναστραδίν Χότζας!

Τα αυγά και .... οι κότες....

Μια φορά ο Νασρεντίν πήγε στον μπακάλη και αγόρασε δυο αυγά αλλά ξέχασε να πάρει τα χρήματα από το σπίτι και ο μπακάλης τού έδωσε τ’ αυγά με την προϋπόθεση ότι θα τα πληρώσει την άλλη μέρα.

Την επόμενη μέρα ξέχασε να πάει τα χρήματα και τα πήγε μετά από 10 μέρες.

Ο μπακάλης τότε του ζήτησε περισσότερα χρήματα.

Ο Νασρεντίν ξαφνιάστηκε και είπε:

- Για δυο αυγά να σε πληρώσω τόσα πολλά λεφτά;

- Αν αυτά τα δυο αυγά τα κλωσούσε η κότα θα γινόντουσαν πουλιά, τα πουλιά θα γινόντουσαν κότες, οι κότες ξανά θα γεννούσαν άλλα πουλιά…

Θύμωσε ο Νασρεντίν κι έφυγε.

Ο μπακάλης όμως δεν τον άφησε και του έκανε μήνυση.

Όταν έφτασε η μέρα της δίκης, τον κάλεσαν να πάει στο δικαστήριο.

Ο Νασρεντίν ήταν πολύ πονηρός κι άργησε να πάει.

Όταν έφτασε καθυστερημένος ο πρόεδρος τον ρώτησε:

- Γιατί άργησες βρε Χότζα;

- Με συγχωρείς κύριε πρόεδρε για την καθυστέρηση. Έβραζα σιτάρι για το σπείρω αύριο.

- Τι κουταμάρες μας λες βρε Χότζα; Σπέρνεται το βρασμένο σιτάρι;

- Δε μου λες κύριε πρόεδρε, τα αυγά άμα τα βράσεις και τα φας γίνονται κότες; Γίνονται πουλιά; Γεννούνε;

Με την απάντηση αυτή ο πρόεδρος τον αθώωσε…

------------------

The Little Angels - Preview

The Little Angels - Doll Dance

Οι τρεις ράφτες

Υπήρχαν τρεις ράφτες και όλοι τους άνοιξαν από ένα μαγαζί στον ίδιο δρόμο.

Ο καθένας από αυτούς ήθελε να προσελκύσει περισσότερους πελάτες.

Ο πρώτος ράφτης κρέμασε μια μεγάλη ταμπέλα στην οποία έγραφε:

«Είμαι ο καλύτερος ράφτης στην περιοχή».

Όταν ο δεύτερος ράφτης την είδε, σκέφτηκε ότι θα έπρεπε να κάνει κάτι καλύτερο. Έτσι έφτιαξε μια μεγαλύτερη ταμπέλα που έλεγε:

«Είμαι ο καλύτερος ράφτης σε όλη τη χώρα».

Ο τρίτος ράφτης σκέφτηκε:

«Μήπως πρέπει να πω ότι είμαι ο καλύτερος ράφτης σε όλο τον κόσμο;»

Σκέφτηκε το θέμα για αρκετό χρονικό διάστημα και έπειτα έβαλε μια πολύ μικρή ταμπέλα. 
Προσέλκυε όλους τους πελάτες που περνούσαν από το δρόμο στο μαγαζί του, αφήνοντας τα άλλα δύο καταστήματα άδεια.

Τι έλεγε η ταμπέλα του τρίτου ράφτη;

«Είμαι ο καλύτερος ράφτης σε αυτόν το δρόμο».

Έστρεψε τα μάτια του σε αυτό που ήταν μπροστά του, αρχίζοντας από το «εδώ και τώρα». 

Και γι’ αυτό κέρδισε την εκτίμηση των πελατών.

Η πιο όμορφη καρδιά

Ιστορίες για το Σ/Κ

Η γούνα του Χότζα

Μια μέρα ο Νασρεντίν πήγε σε τραπέζι γάμου. Επειδή τα φορέματα του ήταν παλιά, δεν τον περιποιήθηκαν.
Ο Νασρεντίν τότε πηγαίνοντας στο σπίτι του και φορώντας μια γούνα του, επιστρέφει.
Ο νοικοκύρης προϋπάντησε τον Χότζα με πολλές φιλοφρονήσεις και τον βάζει στην τιμητική θέση του τραπεζιού λέγοντας:
- Ορίστε, ορίστε, Χότζα μου.

Και ο Νασρεντίν, πιάνοντας το μανίκι της γούνας, της λέει:
- Ορίστε, γούνα μου, ορίστε.

Οι παρευρισκόμενοι τότε τον ρώτησαν:
- Τι κάνεις εκεί;

Και ο Νασρεντίν απαντά:
- Αφού όλες οι φιλοφρονήσεις γίνονται για την γούνα, αυτή ας καθίσει και ας φάει.


Συνταγή για ψητό συκώτι….

Ο Νασρεντίν μια μέρα αγόρασε συκώτι και ενώ πήγαινε σπίτι του, τον συναντά κάποιος φίλος του και τον ρωτάν πως θα το ψήσει.
Ο Νασρεντίν είπε ότι θα το ψήσει όπως συνήθως όλος ο κόσμος το ψήνει.
- Α! Όχι, του λέει φίλος του. Υπάρχει και ένα άλλος τρόπος να το ψήσεις και τότε να δεις τι νόστιμο που θα γίνει.

Τότε ο Νασρεντίν είπε:
- Επειδή δεν μπορώ να κρατήσω στη μνήμη μου αυτό τον τρόπο, σε παρακαλώ να τον γράψεις σε ένα χαρτί, και διαβάζοντας, να το ψήσω.

Ο Νασρεντίν με εκείνη την όρεξη, ενώ έτρεχε στο σπίτι του, ένα γεράκι αρπάζει το συκώτι από τα χέρια του και πετάει ψιλά. Χωρίς να στενοχωρηθεί, δείχνοντας στο γεράκι την συνταγή του φίλου του είπε:
- Άδικα κοπιάζεις, δεν θα καταλάβεις τίποτα από το φαγητό. Μου πήρες το συκώτι αλλά όχι και την συνταγή!

Ο Οντάς ήταν μικρός.....

Κάποτε ο Ναστραδίν Χότζας αποφάσισε να πάει στον σουλτάνο για να εκφράσει τα παραπονά του για τη σκληρή καθημερινότητα της ζωής του.

Αφού, λοιπόν, έκανε έναν βαθύτατο τεμενά, ξεκίνησε:

-- Πολυχρονεμένε μου σουλτάνε, δεν πάει άλλο! Η γυναίκα μου, τα επτά παιδιά μου κι εγώ ζούμε σ' έναν οντά 2x3. Κοντεύουμε να σκάσουμε. Έχουμε κάνει αίτηση στην πολεοδομία για να τον επεκτείνουμε αλλά ακόμα να εγκριθεί. Κάτι πρέπει να γίνει!

-- Μπρε, μπας και δεν είναι μικρός ο οντάς; Μήπως να βγάλουμε κανένα απ' τα παιδιά έξω;

-- Μα τι λες, πολυχρονεμένε μου; Τα παιδιά μου να βγάλω έξω;

-- Καλά... Για δοκίμασε να βάλεις μέσα τη γελάδα τότε.

-- Και θα είμαστε πιο άνετα με τη γελάδα μέσα στον οντά;

-- Βάλ' την εσύ μέσα και θα δεις.

Τι να κάνει ο Χότζας; Μια και δυο πάει στο σπίτι, βάζει την αγελάδα μέσα αλλά τα πράγματα είναι τρις χειρότερα.
Μετά από καμιά βδομάδα, εμφανίζεται και πάλι μπροστά στο σουλτάνο. Μετά τον καθιερωμένο τεμενά:

-- Πολυχρονεμένε μου σουλτάνε, έβαλα τη γελάδα μέσα στον οντά αλλά τα πράγματα είναι χειρότερα από πριν. Αφού σ' το 'πα... χρειαζόμαστε εκείνη την επέκταση.

-- Έτσι, ε; Καλά... Για δοκίμασε να βάλεις μέσα και το βόδι τώρα.

-- Μα τι λες τώρα πολυχρονεμένε μου; Και θα είμαστε πιο άνετα με το βόδι μέσα στον οντά;

-- Βάλ' το εσύ μέσα και θα δεις.

Τι να κάνει ο Χότζας; Μια και δυο πάει στο σπίτι, βάζει και το βόδι μέσα αλλά τα πράγματα γίνονται τραγικά.
Μετά από καμιά βδομάδα, εμφανίζεται και πάλι μπροστά στο σουλτάνο. Όπως πάντα, ρίχνει έναν ξεγυρισμένο τεμενά και:

-- Πολυχρονεμένε μου σουλτάνε, δε γίνεται τίποτε. Εκτός του ότι είμαστε πλέον ο ένας πάνω στον άλλον, γίνονται και ακατονόμαστα πράγματα μέσα στον οντά και μάλιστα μπροστά στα μάτια των παιδιών! Δε χωράμε, μουσουλμάνε μου, αφού σου το 'χω πει. Πρέπει να χτίσουμε εκείνη την επέκταση άμεσα.

-- Έτσι, ε; Καλά... Για δοκίμασε να βάλεις μέσα και το μουλάρι τώρα.

-- Μα τι λες τώρα πολυχρονεμένε μου; Και θα βελτιωθεί έτσι η κατάσταση;

-- Βάλ' το εσύ μέσα και θα δεις.

Ε, να μην τα πολυλογούμε. Σε μια βδομάδα ο Χότζας ήταν και πάλι πίσω στο σουλτάνο. Κατάμαυρος, με σκισμένα ρούχα... ένα ερήπιο. Αφού σύρθηκε λίγο στο πάτωμα είπε:

-- Πολυχρονεμένε μου σουλτάνε, όπως βλέπεις, δεν πάει άλλο! Εκτός του ότι η γελάδα συνηθίζει πλέον να κοιμάται πάνω μου και το μουλάρι με κλωτσάει στην πρώτη ευκαιρία, χθες το βράδι μου 'ριξε κι ένα λούτσο το βόδι.

-- Τι μου λες, βρε παιδί μου. Σοβαρολογείς; Καλά! Για βγάλε τώρα τη γελάδα, το βόδι και το μουλάρι απ' τον οντά κι έλα μετά από μια βδομάδα να μου πεις αν έχει βελτιωθεί η κατάσταση.
Καταχαρούμενος ο Χότζας τρέχει και βγάζει τα ζωντανά έξω. Μετά από μια βδομάδα, επιστρέφει και καταχαρούμενος αγκαλιάζει και φιλά το σουλτάνο.

-- Πολυχρονεμένε μου σουλτάνε, μας έσωσες! Πραγματικά τώρα είμαστε πάρα πολύ άνετα!

-- Είδες βρε που σου τα 'λεγα; Δεν ήταν ο οντάς μικρός. Εσείς ήσασταν πάρα πολλοί!

Ιστορίες για το Σαββατοκύριακο

Ένα βράδυ ο Νασρεντίν βημάτιζε νευρικά πάνω-κάτω, πάνω-κάτω στην κρεβατοκάμαρα και είχε σπάσει να νεύρα της γυναίκας του.
- Τι έχει; βρε άνθρωπέ μου και δεν κοιμάσαι;
- Να, χρωστάω στον Εβραίο απέναντι 1000 χρυσά γρόσια και δεν έχω αύριο να του τα δώσω.
- Ε και γι’ αυτό σκας; Κάτσε να δεις.
Πάει η γυναίκα του στο παράθυρο και φωνάζει του Εβραίου:
- Ε, γείτονα, τα 1000 χρυσά που σου χρωστάμε δεν τα έχουμε!
Ύστερα λέει στον άντρα της:
- Τώρα ησύχασες; Σβήσε το φως και κοιμήσου. Τώρα ο Εβραίος θα μείνει ξάγρυπνος!



Μια φορά ο Νασρεντίν πήγε στον μπακάλη και αγόρασε δυο αυγά αλλά ξέχασε να πάρει τα χρήματα από το σπίτι και ο μπακάλης τού έδωσε τ’ αυγά με την προϋπόθεση ότι θα τα πληρώσει την άλλη μέρα.
Την επόμενη μέρα ξέχασε να πάει τα χρήματα και τα πήγε μετά από 10 μέρες.
Ο μπακάλης τότε του ζήτησε περισσότερα χρήματα.
Ο Νασρεντίν ξαφνιάστηκε και είπε:
- Για δυο αυγά να σε πληρώσω τόσα πολλά λεφτά;
- Αν αυτά τα δυο αυγά τα κλωσούσε η κότα θα γινόντουσαν πουλιά, τα πουλιά θα γινόντουσαν κότες, οι κότες ξανά θα γεννούσαν άλλα πουλιά…
Θύμωσε ο Νασρεντίν κι έφυγε. Ο μπακάλης όμως δεν τον άφησε και του έκανε μήνυση.
Όταν έφτασε η μέρα της δίκης, τον κάλεσαν να πάει στο δικαστήριο.
Ο Νασρεντίν ήταν πολύ πονηρός κι άργησε να πάει. Όταν έφτασε καθυστερημένος ο πρόεδρος τον ρώτησε:
- Γιατί άργησες βρε Χότζα;
- Με συγχωρείς κύριε πρόεδρε για την καθυστέρηση. Έβραζα σιτάρι για το σπείρω αύριο.
- Τι κουταμάρες μας λες βρε Χότζα; Σπέρνεται το βρασμένο σιτάρι;
- Δε μου λες κύριε πρόεδρε, τα αυγά άμα τα βράσεις και τα φας γίνονται κότες; Γίνονται πουλιά; Γεννούνε;
Με την απάντηση αυτή ο πρόεδρος τον αθώωσε…



Μια καλοκαιριάτικη μέρα ο Νασρεντίν φόρτωσε το γαϊδούρι του με διάφορες πραμάτειες και ξεκίνησε πρωί πρωί από το χωριό του για να της πάει στην πόλη που είχε παζάρι και να τις πουλήσει.
Στα μισά του δρόμου πείνασε και σκέφτηκε να φάει το μισό από το καρπούζι που είχε πάρει μαζί του για ώρα ανάγκης.
Σταμάτησε κάτω από ένα μεγάλο δέντρο, χώρισε με το μαχαίρι του το καρπούζι στα δύο κι ύστερα έκοψε την πρώτη φέτα. Την πιάνει με τα δυο του χέρια, της δίνει μια μεγάλη βαθιά δαγκωνιά και: «φτου..», έκανε με αηδία κι έφτυσε το καρπούζι στο χώμα, γιατί ήταν τελείως άγλυκο σαν αγγούρι! Ύστερα πήρε όλο το καρπούζι και με φοβερό θυμό το σήκωσε ψηλά και το πέταξε σε μια πέτρα, κάνοντάς το κομμάτια που σκόρπισαν γύρω από την πέτρα. Και σαν μην έφτανε αυτό, πήγε πάνω από τα κομμάτια του καρπουζιού και τα κατούρησε.
Έτσι, αφού ξεθύμανε, καβάλησε το γαϊδούρι του και πήγε στο παζάρι, στην πόλη.
Η μέρα του πήγε πολύ καλά αφού πούλησε όλη του την πραμάτεια και κατά το μεσημεράκι καβάλησε το γαϊδούρι του και πήρε το δρόμο του γυρισμού.
Την ώρα του καταμεσήμερου κι ενώ ο καλοκαιριάτικος ήλιος έκαιγε βασανιστικά, βρέθηκε να περνάει δίπλα από το δέντρο όπου το πρωί είχε κομματιάσει το άνοστο καρπούζι. Ένοιωθε τρομερή δίψα. Σταμάτησε το γαϊδούρι δίπλα στο δέντρο, και κοίταξε το κομματισμένο καρπούζι που ήταν ακόμα εκεί κάτω από τη σκιά του. Ξεκαβάλησε και πλησίασε τα κομμάτια του καρπουζιού. Γονάτισε, διάλεξε ένα κομμάτι καρπουζιού που ήταν κάπως μακριά από την πέτρα και στριφογυρίζοντας το στο χέρι του ψιθύρισε, «αυτό δεν το έχω κατουρήσει» και το έφαγε. Ύστερα βρήκε ένα άλλο, «ούτε κι αυτό το έχω κατουρήσει» είπε και το έφαγε. Ύστερα πήρε άλλο ένα, έπειτα κι άλλο ένα και ψιθυρίζοντας πάντα, «αυτό δεν το έχω κατουρήσει», έφαγε όλο το κομματιασμένο και κατουρημένο καρπούζι, και ξεδιψασμένος ανέβηκε στο γαϊδούρι του και γύρισε ευχαριστημένος στο χωριό του.

Iστορίες του Ναστρεντίν Χότζα

Ο Νασρεντίν βρέθηκε κάποτε σε μια γειτονική πόλη στην οποία κανείς δεν τον γνώριζε.

Αφού τέλειωσε τις δουλειές του, πριν πάρει τη στράτα του γυρισμού σκέφτηκε να πάει να κάνει ένα λουτρό στο χαμάμ της πόλης το οποίο ήταν ονομαστό.

Καθ’ ό,τι φτωχικά ντυμένος, οι υπάλληλοι δεν τον περιποιήθηκαν. Δεν τον βοήθησαν να γδυθεί και να ντυθεί, του έδωσαν μια άπλυτη πετσέτα και ένα απλό σαπουνάκι και κανείς δε φρόντισε να τον τρίψει.

Όταν ο Νασρεντίν τελείωσε έδωσε στους υπαλλήλους από ένα χρυσό νόμισμα. Οι υπάλληλοι τα ‘χασαν και μετάνιωσαν για την επιπολαιότητά τους να παρασυρθούν από την εξωτερική εμφάνιση και να μην περιποιηθούν τον πελάτη τους όπως του έπρεπε.

Μετά από μια εβδομάδα ο Νασρεντίν ξαναβρέθηκε στην ίδια πόλη και αφού ξεμπέρδεψε τις δουλειές του ξαναπήγε στο χαμάμ, πάντα το ίδιο φτωχικά ντυμένος.

Οι υπάλληλοι τον περιποιήθηκαν αρχοντικά. Τον βοήθησαν να γδυθεί και να ντυθεί, του έδωσαν μια πεντακάθαρη μεταξωτή πετσέτα, του πήγαν χίλιων λογιών αρωματισμένα σαπούνια, τον άλειψαν με χίλια μυρωδικά και τον έτριψαν καλά. Και όταν ο Νασρεντίν ήταν έτοιμος να φύγει έτειναν χαμογελαστοί τις παλάμες τους λαχταρώντας ένα ακόμη χρυσό νόμισμα. Ο Νασρεντίν όμως τους έδωσε από ένα χάλκινο πιάστρο.

Βλέποντας την έκπληξη ζωγραφισμένη στα μάτια τους, ο Νασρεντίν τους λέει:

- Για τη σημερινή περιποίηση σας πλήρωσα την προηγούμενη εβδομάδα. Τώρα σας πληρώνω για την προηγούμενη περιποίηση.