Οι καλοί τρόποι....

Δίνοντας μαθήματα καλής συμπεριφοράς, ο Ναστραδίν Χότζας έλεγε στα παιδιά πως η καλή ανατροφή απαιτεί, όταν φτερνίζεται ο δάσκαλος, οι μαθητές να χτυπάνε παλαμάκια και να λένε:

~ Χαίρ ολά, Χότζα, χαίρ ολά!
(Με τις υγείες σου, δάσκαλε, με τις υγείες σου!)

Έτσι, όχι σπάνια, και οι μαθητές διασκέδαζαν χειροκροτώντας κι ο Ναστραδίν χαιρόταν.

Μια μέρα έπεσε ο κουβάς στο πηγάδι.

Ο Χότζας κατέβηκε να τον πάρει και μετά τα παιδιά τραβούσαν το σκοινί να τον βγάλουν.

Για κακή του μοίρα όμως, σαν έφτασε στο χείλος του πηγαδιού, χωρίς να θέλει φτερνίστηκε.

Μονομιάς ασυναίσθητα τα παιδιά αφήνουν το σκοινί και, συνηθισμένα καθώς ήταν, άρχισαν τα παλαμάκια, φωνάζοντας:

~ Χαίρ ολά, Χότζα, χαίρ ολά!

Το αποτέλεσμα ήταν να κατρακυλήσει ο δάσκαλος στο πηγάδι και να σπάσει κεφάλι και πόδια.

Όταν, σε κακά χάλια, τον έβγαλαν έξω, μουρμούρισε:

~Τι την ήθελα την ευγένεια;