Τσαλακωμένη πεταλούδα...

Μια πεταλούδα χόρευε μονάχη 

μέσα στην καταιγίδα.

"Πεταλούδα μικρή, γιατί είναι τα φτερά σου τσακισμένα;"
 (τη ρώτησε παραξενεμένος ο γερο-Βοριάς)

"Είχα μια αγάπη παλιά, του φώναξε εκείνη.

Την πήρε ο χρόνος και την πέταξε μακριά, μαζί με τόσα άλλα. 

Γυρνώ εδώ κι εκεί, στον ήλιο και στο χιόνι,
ρωτάω μήπως τη είδε κανείς."

"Πεταλούδα όμορφη, γιατί πετάς μέσα στο κρύο;"

"Είχα τόσα όνειρα, ελπίδες κι επιθυμίες.

Όμως φύσηξε αγέρας δυνατός, 

τα σκόρπισε όλα τριγύρω. 

Κομμάτια γίναν κι εγώ, ελάχιστη, 

έτρεξα να τα μαζέψω.

Φύσηξε ακόμα πιο δυνατά!

Και τα όνειρα μου σκόρπισαν παντού, 

σ' όλες τις γωνιές του κόσμου.

Μα τα φτερά μου είναι αδύναμα.

Πώς να πετάξω μέχρι εκεί;"

"Κι όμως, πετάς... Δεν φοβάσαι;"

"Δεν έχω τίποτα άλλο πια να χάσω!"

"Πεταλούδα μικρή, γιατί ξεθώριασαν τα χρώματα σου;"

"Κάποτε πετούσα ψηλά, να βλέπω τα λουλούδια,
τη θάλασσα, τον ήλιο...

Όμως μαζί μ' αυτά έβλεπα και τον πόλεμο,
 τον τρόμο και την φρίκη.

Δεν μπορούσα τίποτα να κάνω, 
είμαι μόνο μια μικρή πεταλούδα!

Έτσι, το μοβ έγινε γκρι, το κόκκινο καφέ,
 και το γαλάζιο μαύρο..."

"Μην χάνεις την ελπίδα, μικρή πεταλούδα.

Και κυρίως, μην χάνεις την πίστη στον εαυτό σου!

Ποιος είπε ότι ο μικρός είναι κι αδύναμος;"

"Ψάξε γύρω κι είμαι σίγουρος, 
πως θα βρεις κι άλλες πεταλούδες με ξεθωριασμένα φτερά!

Κι αν προσπαθήσετε μαζί, 

θα βρείτε ξανά τα χαμένα χρώματα σας!"

Πρωτομαγιά!!!

"Η γη γελάει με λουλούδια."

~ R. W. Emerson 

🌼🍃🌼🍃🌼🍃🌼🍃🌼🍃

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Στην επανάσταση του εικοσιένα, όπως και στην πολιορκία της Πόλης, μαζί με τους λαϊκούς πολεμούσανε πλήθος ρασοφορεμένοι, καλόγεροι, παπάδες και δεσποτάδες και τραβούσανε μπροστά με το σταυρό στο χέρι, κι από πίσω τους χίμιζε κλαίγοντας ο λαός, κι έψελνε: 

 Για της πατρίδος την ελευθερία 
 Για του Χριστού την πίστιν την αγίαν 
 Γι’ αυτά τα δύο πολεμώ 
 Μ’ αυτά να ζήσω επιθυμώ 
 Κι αν δεν τα αποκτήσω 
 Τι μ’ ωφελεί να ζήσω;

Η πεταλούδα ψυχή

Τα πολύ παλιά χρόνια, σε μια πόλη μακρινή, ζούσε ένας Σοφός Δάσκαλος με τους μαθητές του. 
Κάποια φορά, ένας από τους καλύτερους μαθητές του αναρωτήθηκε, αν υπήρχε ερώτηση στην οποία ο Δάσκαλος δεν θα μπορούσε να απαντήσει.

Σκέφτηκε λοιπόν να πιάσει μια πεταλούδα με το χέρι του και να ρωτήσει τον δάσκαλό του, τι κρατούσε και αν αυτό που είχε μέσα στον καρπό του ήταν ζωντανό ή νεκρό.

Ήξερε επίσης ο μαθητής ότι ο δάσκαλός του εύκολα θα εύρισκε την πεταλούδα, αλλά αν ο δάσκαλός του απαντούσε ότι ήταν ζωντανή, τότε θα έσφιγγε το χέρι του και θα σκότωνε την πεταλούδα, για να του αποδείξει ότι δεν ήταν και τόσο σοφός.

Έπιασε λοιπόν μια πεταλούδα και, αφού την έκλεισε στον καρπό του, ρώτησε τον δάσκαλό του.

~ "Δάσκαλε τι κρατώ στο χέρι μου;"

~ "Την ψυχή σου κρατάς νεαρέ μου."

Σκέφτεται ο μαθητής ότι ο δάσκαλός του έχει δίκιο.

Η πεταλούδα είναι μια ψυχή, που θα μπορούσε να είναι και η δική του.

"Λοιπόν δάσκαλε" , συνεχίζει ο μαθητής , "είναι η ψυχή μου και τι είναι ζωντανή ή νεκρή;" ξαναρωτά ο μαθητής.

Απαντά ο σοφός δάσκαλος λέγοντας:

~"Από το χέρι σου εξαρτάται.....!"

Η τύχης της Ψυχής μας 

εξαρτάται από εμάς!

Η σωτηρία εξαρτάται από εμάς.

Όμηρος (περ. 850 π.χ.)

Πηγή: από το Διαδίκτυο..