28η Οκτωβρίου 1940

Τσαλακωμένη πεταλούδα...

Μια πεταλούδα χόρευε μονάχη 

μέσα στην καταιγίδα.

"Πεταλούδα μικρή, γιατί είναι τα φτερά σου τσακισμένα;"
 (τη ρώτησε παραξενεμένος ο γερο-Βοριάς)

"Είχα μια αγάπη παλιά, του φώναξε εκείνη.

Την πήρε ο χρόνος και την πέταξε μακριά, μαζί με τόσα άλλα. 

Γυρνώ εδώ κι εκεί, στον ήλιο και στο χιόνι,
ρωτάω μήπως τη είδε κανείς."

"Πεταλούδα όμορφη, γιατί πετάς μέσα στο κρύο;"

"Είχα τόσα όνειρα, ελπίδες κι επιθυμίες.

Όμως φύσηξε αγέρας δυνατός, 

τα σκόρπισε όλα τριγύρω. 

Κομμάτια γίναν κι εγώ, ελάχιστη, 

έτρεξα να τα μαζέψω.

Φύσηξε ακόμα πιο δυνατά!

Και τα όνειρα μου σκόρπισαν παντού, 

σ' όλες τις γωνιές του κόσμου.

Μα τα φτερά μου είναι αδύναμα.

Πώς να πετάξω μέχρι εκεί;"

"Κι όμως, πετάς... Δεν φοβάσαι;"

"Δεν έχω τίποτα άλλο πια να χάσω!"

"Πεταλούδα μικρή, γιατί ξεθώριασαν τα χρώματα σου;"

"Κάποτε πετούσα ψηλά, να βλέπω τα λουλούδια,
τη θάλασσα, τον ήλιο...

Όμως μαζί μ' αυτά έβλεπα και τον πόλεμο,
 τον τρόμο και την φρίκη.

Δεν μπορούσα τίποτα να κάνω, 
είμαι μόνο μια μικρή πεταλούδα!

Έτσι, το μοβ έγινε γκρι, το κόκκινο καφέ,
 και το γαλάζιο μαύρο..."

"Μην χάνεις την ελπίδα, μικρή πεταλούδα.

Και κυρίως, μην χάνεις την πίστη στον εαυτό σου!

Ποιος είπε ότι ο μικρός είναι κι αδύναμος;"

"Ψάξε γύρω κι είμαι σίγουρος, 
πως θα βρεις κι άλλες πεταλούδες με ξεθωριασμένα φτερά!

Κι αν προσπαθήσετε μαζί, 

θα βρείτε ξανά τα χαμένα χρώματα σας!"

Πρωτομαγιά!!!

"Η γη γελάει με λουλούδια."

~ R. W. Emerson 

🌼🍃🌼🍃🌼🍃🌼🍃🌼🍃

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Στην επανάσταση του εικοσιένα, όπως και στην πολιορκία της Πόλης, μαζί με τους λαϊκούς πολεμούσανε πλήθος ρασοφορεμένοι, καλόγεροι, παπάδες και δεσποτάδες και τραβούσανε μπροστά με το σταυρό στο χέρι, κι από πίσω τους χίμιζε κλαίγοντας ο λαός, κι έψελνε: 

 Για της πατρίδος την ελευθερία 
 Για του Χριστού την πίστιν την αγίαν 
 Γι’ αυτά τα δύο πολεμώ 
 Μ’ αυτά να ζήσω επιθυμώ 
 Κι αν δεν τα αποκτήσω 
 Τι μ’ ωφελεί να ζήσω;