Happy Mother's Day 2021

 

Άγιος Γεώργιος

Ποιος ήταν ο Άγιος Γεώργιος

Ο Άγιος Γεώργιος χαρακτηρίζεται ως ένας από τους δημοφιλέστερους Αγίους σε όλο τον χριστιανικό κόσμο. Ονομάζεται, επίσης, Μεγαλομάρτυς και Τροπαιοφόρος. 

Ειδικά στη χώρα μας, δεν υπάρχει περιοχή που να μην έχει εξωκλήσι ή εκκλησία αφιερωμένη στη μνήμη του, ενώ το όνομα Γεώργιος είναι από τα πλέον συνηθισμένα.

Κατά τους συναξαριστές και την Ιερή Παράδοση, ο Γεώργιος γεννήθηκε μεταξύ 275 και 281 στη Νικομήδεια της Βιθυνίας. 

Ο πατέρας του Γερόντιος καταγόταν από πλούσια οικογένεια της Καππαδοκίας και ήταν στρατιωτικός και Συγκλητικός. 

Η μητέρα του Πολυχρονία καταγόταν από τη Λύδδα της Παλαιστίνης. 

Και οι δύο γονείς του Γεωργίου είχαν βαπτιστεί χριστιανοί.

Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η οικογένεια του Αγίου μετακόμισε στη Λύδδα, την πατρίδα της μητέρας του. 

Σε νεαρή ηλικία, ο Γεώργιος ακολούθησε στρατιωτική καριέρα και εντάχθηκε στο Ρωμαϊκό Στρατό. 

Γρήγορα ξεχώρισε για τις ικανότητες και την ανδρεία του κι έλαβε το αξίωμα του Τριβούνου. 

Ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός τον προήγαγε σε Δούκα (διοικητή) και Κόμη (συνταγματάρχη) στο σώμα της αυτοκρατορικής φρουράς.

Το 303 μ.Χ. ο Διοκλητιανός άρχισε λυσσαλέους διωγμούς κατά των Χριστιανών. 

Ο Γεώργιος αρνήθηκε να εκτελέσει τις διαταγές του και ομολόγησε την πίστη του. 

Ο αυτοκράτορας, που δεν περίμενε αυτή τη συμπεριφορά από ένα δικό του άνθρωπο, διέταξε να υποβάλουν τον Γεώργιο σε φρικτά βασανιστήρια, προκειμένου να απαρνηθεί την πίστη του.

Αφού τον λόγχισαν, του ξέσχισαν τις σάρκες με ειδικό τροχό από μαχαίρια. Έπειτα τον έριξαν σε λάκκο με βραστό ασβέστη και κατόπιν τον ανάγκασαν να βαδίσει με πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια. 

Ο Γεώργιος υπέμεινε καρτερικά το μαρτύριο και στις 23 Απριλίου 303 αποκεφαλίστηκε στα τείχη της Νικομήδειας. 

Την ημερομηνία αυτή τιμάται η μνήμη του σε όλο τον χριστιανικό κόσμο, με εξαίρεση τις ορθόδοξες εκκλησίες, όταν η 23η Απριλίου πέφτει πριν από το Πάσχα ή συμπίπτει με το Πάσχα, επειδή η ακολουθία του περιλαμβάνει αναστάσιμους ύμνους. 

Στην περίπτωση αυτή, ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου Γεωργίου μετατίθεται για τη Δευτέρα της Διακαινησίμου.

Το λείψανο του Γεωργίου, μαζί με αυτό της μητέρας του, η οποία μαρτύρησε την ίδια ή την επόμενη ημέρα, μεταφέρθηκε και τάφηκε στη Λύδδα. Από εκεί, όπως βεβαιώνουν οι πηγές, οι Σταυροφόροι πήραν τα ιερά λείψανα της Αγίας Πολυχρονίας και τα μετέφεραν στη Δύση. Επί του τάφου του Γεωργίου ο Μέγας Κωνσταντίνος έκτισε ναό.

Η θαυμαστή καρτερία που επέδειξε ο Γεώργιος κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου του και τα θαύματα που επιτέλεσε, συνετέλεσαν στη μεταστροφή πολλών παριστάμενων Ρωμαίων στον Χριστιανισμό, με επιφανέστερη περίπτωση της συζύγου του Διοκλητιανού, Αλεξάνδρας, η οποία ασπάστηκε τον Χριστιανισμό μαζί με τους δούλους της Απολλώ, Ισαάκιο και Κοδράτο. 

Η μνήμη τους τιμάται στις 21 Απριλίου.

Η φήμη του Γεωργίου διαδόθηκε σε όλη την Ανατολή. Ήδη, τον 4ο αιώνα υπήρχαν στη Συρία ναοί με το όνομά του, ενώ στην Αίγυπτο είχαν χτιστεί προς τιμήν του 40 ναοί και 3 μοναστήρια. Στην Κωνσταντινούπολη αναφέρεται ναός του Γεωργίου, ήδη, από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Οι εκκλησιαστικοί ποιητές, όπως ο Ρωμανός ο Μελωδός, του αφιέρωσαν θριαμβευτικούς ύμνους και εγκώμια, ανακηρύσσοντάς τον «Αστέρα πολύφωτον, ώσπερ ήλιον λάμποντα», «Πρωταθλητάρχην και πρωτοστράτηγον και μέγαν ταξιάρχην της πίστεως» και της «πίστεως υπέρμαχον και μάρτυρα αήττητον και νικητήν θεόστεπτον», «περιφρουρούντα το εν θαλάσση πλέοντα, τον εν οδώ βαδίζοντα και τον εν νυκτί κοιμώμενον», μεγαλομάρτυρα τροπαιοφόρον, του οποίου, «το θαυμάσιον αυτού όνομα εν πάση τη γη άδεται».

Το απολυτίκιο του Αγίου Γεωργίου

Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής

και των πτωχών υπερασπιστής,

ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος,

τροπαιοφόρε, μεγαλομάρτυς Γεώργιε,

πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ

σωθήναι τα ψυχάς ημών.

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΠΑΣΧΑΛΙΑΣ

Η πασχαλιά λέγετε πως ήταν το δένδρο που πρόσφερε την δροσιά και τον ίσκιο του στην Παναγία και τον Ιωσήφ, όταν εκείνοι όδευαν προς την Αίγυπτο στην προσπάθεια τους να σώσουν τον Χριστό από την δολοφονική μανία του Ηρώδη.

Τότε η Παναγία το ευλόγησε να είναι πάντα φορτωμένο με πανέμορφα, ευωδιαστά άνθη.

Σύμφωνα με το μύθο όμως το όνομα του το πήρε λίγο καιρό αργότερα, όταν οι Ιουδαίοι σταύρωσαν τον Χριστό. 

Είχε φυτρώσει κοντά στο Γολγοθά και βλέποντας τον Κύριο να σταυρώνεται μαράθηκε, από τον καημό του. 

Όταν τρεις μέρες μετά ο Ιησούς αναστήθηκε, το δεντράκι ζωντάνεψε για να πάρει κι αυτό μέρος στη μεγάλη χαρά της Ανάστασης.

Πηγή: http://beausillage.com

Η ιστορία της Αμυγδαλιάς

 

Η Αμυγδαλιά ήταν ένα νέο, πανέμορφο, ροδαλό κορίτσι. 

Η μητέρα της την αγαπούσε πολύ, φοβόταν όμως τις κρύες μέρες του χειμώνα να την αφήσει να βγει έξω, για να μην κρυώσει.

Γι' αυτό το χειμώνα, την κλείδωνε στο δωμάτιό της.

Μια μέρα όμως
 ο Βοριάς πέρασε έξω από το παράθυρό της,
την είδε και την ερωτεύτηκε. 
Πώς όμως θα ερωτεύονταν και αυτή

το Βοριά;

Τριγυρνούσε θλιμμένος

έξω από το παράθυρό της.

Ώσπου μια νύχτα, σκέφτηκε να μεταμορφωθεί σε πρίγκηπα.

Ο Βοριάς παρουσιάστηκε στην Αμυγδαλιά

σαν όμορφος νεαρός άντρας

και της ζήτησε αμέσως να παντρευτούν.

Εκείνη μόλις τον αντίκρισε τον ερωτεύτηκε και δέχτηκε την πρότασή του.

Μια μέρα λοιπόν, που έλειπε η μητέρα της από το παλάτι, βγήκε έξω τρέχοντας και αγκάλιασε το Βοριά.

Δεν άντεξε την παγωνιά και απ' το κρύο του ξεψύχησε.

Από τότε ντύνεται νυφούλα και δέχεται το άγγιγμα του αγαπημένου της Βοριά κάθε χειμώνα.

"Καλή τύχη, κακή τύχη! ~~~~

Ζούσε κάποτε σε ένα απομακρυσμένο χωριουδάκι ένας γεωργός.

Κάποια μέρα ανακάλυψε ότι η αγελάδα του είχε φύγει από το λιβάδι και εξαφανίστηκε.

Καθώς άρχισε να την ψάχνει, συνάντησε το γείτονά του, που τον ρώτησε πού πήγαινε.

Όταν απάντησε πως χάθηκε η αγελάδα του, ο γείτονας κούνησε το κεφάλι του και είπε:

"Αυτό είναι κακή τύχη!"

"Καλή τύχη, κακή τύχη! Ποιός το ξέρει;" απάντησε ο γεωργός και συνέχισε το δρόμο του. 

Έξω, πάνω στους λόφους, πέρα από την καλλιεργημένη γη, βρήκε την αγελάδα του να τρώει χορτάρι δίπλα σ' ένα όμορφο άλογο. Κι όταν πήρε την αγελάδα του να γυρίσουν στο σπίτι, το άλογο ακολούθησε πίσω της.

Το άλλο πρωί, ήρθε ο γείτονας του να μάθει για την αγελάδα. Βλέποντας την πάλι στο λιβάδι και δίπλα της ένα όμορφο άλογο, ρώτησε το γεωργό τι συνέβη. Εκείνος του εξήγησε ότι το άλογο ακολούθησε την αγελάδα του στο σπίτι και ο γείτονας του είπε:

"Αυτό είναι καλή τύχη!"

"Καλή τύχη, κακή τύχη! Ποιός το ξέρει;" απάντησε ο γεωργός και συνέχισε το δρόμο του.

Την επόμενη μέρα, ο γιος του γεωργού γύρισε στο σπίτι με άδεια από το στρατό. Αμέσως, προσπάθησε να καβαλήσει το όμορφο άλογο, αλλά έπεσε στο έδαφος και έσπασε το πόδι του. Περνώντας από εκεί ο γείτονας, για να πάει στην αγορά, είδε τον νεαρό να κάθεται στη βεράντα με το πόδι του σε νάρθηκα, ενώ ο πατέρας του σκάλιζε τον κήπο, και ρώτησε τι έγινε. Όταν άκουσε, κούνησε το κεφάλι του:

"Αυτό είναι κακή τύχη!"

"Καλή τύχη, κακή τύχη! Ποιός το ξέρει;" απάντησε ο γεωργός και συνέχισε να σκαλίζει τον κήπο του.

Την άλλη μέρα, η μονάδα του παιδιού πέρασε παρελαύνοντας κάτω στο δρόμο. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, είχε ξεσπάσει πόλεμος και πήγαιναν στο μέτωπο. Ο γιος του γεωργού δεν μπόρεσε να πάει μαζί τους και ο γείτονας, σκύβοντας πάνω από το φράχτη και απευθυνόμενος στο γεωργό, που βρισκόταν στο χωράφι του, σχολίασε ότι, τουλάχιστον, ο πατέρας γλίτωσε από τον κίνδυνο να χάσει το γιο του στον πόλεμο.

"Αυτό είναι καλή τύχη!"

"Καλή τύχη, κακή τύχη! Ποιός το ξέρει;" απάντησε ο γεωργός και συνέχισε να οργώνει.

Το σούρουπο ο γεωργός και ο γιος του κάθισαν να φάνε το βραδινό τους. Μετά από λίγες μπουκιές, ο γιος κατάπιε ένα κόκαλο από το κοτόπουλο και πέθανε.

Στην κηδεία ο γείτονας έβαλε το χέρι του στον ώμο του γεωργού και είπε λυπημένα.

"Αυτό είναι κακή τύχη!"

"Καλή τύχη, κακή τύχη! Ποιός το ξέρει;" απάντησε ο γεωργός αφήνοντας ένα μπουκέτο λουλούδια δίπλα στο φέρετρο.

Αργότερα, μέσα στην επόμενη εβδομάδα, ήρθε ο γείτονας να πει στον γεωργό τα νέα, ότι ολόκληρη η μονάδα του γιού του είχε κατακρεουργηθεί.

"Τουλάχιστον, εσύ ήσουν μαζί με το γιο σου, όταν πέθανε..

"Αυτό είναι καλή τύχη!" είπε ο γείτονας.

"Καλή τύχη, κακή τύχη! Ποιός το ξέρει;" απάντησε ο γεωργός και συνέχισε το δρόμο του προς την αγορά.

και πάει λέγοντας.....

Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε σαν το γείτονα σ'αυτό το παραμυθάκι.

Κάθε αντίδραση και κάθε κρίση που έχουμε βασίζεται πάνω σ'εκείνο που συμβαίνει σ' ένα ορισμένο σημείο μέσα στην εκτυλισσόμενη ιστορία μας.

Είναι ένα συγκεκριμένο γεγονός ευλογία ή κατάρα;

Συνήθως αφήνουμε τα συναισθήματά μας να αποφασίσουν.

Αν, όμως με κάποιο τρόπο, ελευθερωνόμασταν από το συναίσθημα - ιδιαίτερα το φόβο, κάθε φορά που εμφανίζεται στη ζωή μας μια αντιξοότητα - τότε δεν θα ονομάζαμε καν αυτό το γεγονός "αντιξοότητα".

Θα το αποκαλούσαμε απλώς "αλλαγή", επειδή αυτό είναι που μας προσφέρει οποιοδήποτε απρόβλεπτο συμβάν ή κατάσταση - το ότι σε κάποιο βαθμό, αλλάζουμε.

(απόσπασμα από το βιβλίο

 "Γιατί σ'εμένα, γιατί αυτό, γιατί τώρα;",

 της Robin Norwood)