Θα μπορούσε να είχε συμβεί κάτι χειρότερο

Ο Νασραντίν ερέθιζε συνεχώς τους φίλους του με την αιώνια αισιοδοξία του.
Όσο άσχημη κι αν ήταν μια κατάσταση, εκείνος έλεγε πάντοτε:

«Θα μπορούσε να είχε συμβεί κάτι χειρότερο.»

Για να τον θεραπεύσουν από αυτή του την ενοχλητική συνήθεια, οι φίλοι του αποφάσισαν να του στήσουν μια κατάσταση τόσο μαύρη, τόσο ζοφερή, που να μην μπορούσε ο Νασραντίν να βρει καμία ελπίδα σ' αυτήν.

Μια μέρα, ένας απ' αυτούς τον πλησίασε στο μπαρ και του είπε:

«Νασραντίν, άκουσες τι συνέβη στο Γιώργο; Χθες βράδυ, πήγε στο σπίτι του, βρήκε τη γυναίκα του στο κρεβάτι με έναν άλλο άντρα, τους σκότωσε και τους δύο κι ύστερα αυτοκτόνησε.»

«Τρομερό,» είπε ο Νασραντίν, 
«θα μπορούσε όμως να είχε συμβεί κάτι χειρότερο.»

«Τι στα κομμάτια θα μπορούσε να είχε συμβεί, που να ήταν χειρότερο απ' αυτό;»

«Αν είχε συμβεί προχθές, τώρα θα μπορούσα να είμαι εγώ ο σκοτωμένος.»

Γιορτή του Πατέρα ~ 15 Ιουνίου 2014

Πραγματικά πλούσιος είναι ο άντρας που έχει παιδιά που τρέχουν να χωθούν στην αγκαλιά του, 
ακόμα κι όταν τα χέρια του είναι άδεια.

~ Ανώνυμος

Υποτίθεται πως κάθε άντρας μπορεί να γίνει πατέρας.

Χρειάζεται όμως κάτι παραπάνω για να γίνει “μπαμπάς”.

~ Ανώνυμος

Το πιο σημαντικό έργο που ένας πατέρας
μπορεί να κάνει για τα παιδιά του
είναι ν΄ αγαπάει τη μάνα τους.

~ Theodore M. Hesburgh

Όταν έλθει η εποχή που ένας άντρας αντιλαμβάνεται πως... μάλλον ο πατέρας του είχε δίκιο για χιλιάδες πράγματα,
συνήθως έχει ο ίδιος ένα γιο που τον θεωρεί λάθος! 

~ Charles Wadsworth

Δεν έχει τόση σημασία ποιος ήταν αληθινά ο πατέρας μου, 
αλλά ποιος θυμάμαι εγώ πώς ήταν.

~ Anne Sexton

Λάο Τσε - Στοχασμοί

Λάο Τσέ

(604-502 π. Χ.)

Χωρίς να βγεις από το σπίτι σου, μπορείς τον κόσμο να γνωρίσεις.
Χωρίς να δεις απ' το παράθυρο, μπορείς να ξέρεις τ' ουρανού το μυστικό.
Όσο μακρύτερα πηγαίνεις, τόσο λιγότερα γνωρίζεις.

Ο συνετός μαθαίνει χωρίς να ταξιδεύει, αναγνωρίζει δίχως να κοιτά, εργάζεται χωρίς να παρεμβαίνει.

* * *

Όποιος ξέρει τους άλλους έχει γνώση. 
Όποιος ξέρει τον εαυτό του έχει σοφία.

* * *

Ο κόσμος κερδίζεται απ' αυτούς που δεν ανακατεύονται στα γεγονότα και τα πράγματα. Αν επεμβαίνεις θ' αποτύχεις.

* * *

Εκείνος που ξέρει δε μιλάει. Εκείνος που μιλάει δεν ξέρει.

* * *

Να είστε προσεκτικοί με τις σκέψεις σας. 
Είναι η αρχή των πράξεων.

* * *

Η αιτία που η θάλασσα μαζεύει το φόρο υποτέλειας από εκατοντάδες ποτάμια, είναι το γεγονός ότι βρίσκεται πιο κάτω απ' αυτούς.
Το ίδιο και ο σοφός, τοποθετώντας τον εαυτό του χαμηλότερα από τους ανθρώπους, υψώνει το κύρος του και εισπράττει το φόρο τιμής.

* * *

Όταν πληθαίνει ο αριθμός των νόμων και των διαταγών, μεγαλώνει ο αριθμός των απατεώνων και πολιτικών.

* * *

Οι σωστές λέξεις δεν έχουν φινέτσα, οι λέξεις με φινέτσα δεν είναι σωστές.

* * *

Ω, δυστυχία! Είναι το αποκούμπι της ευτυχίας.
Ω, ευτυχία! Εκεί καραδοκεί η δυστυχία.

* * *

Οι μεγάλες υποθέσεις οπωσδήποτε ξεκινούν από κάποια μικροπράγματα.

* * *

Ο συνετός έχει ελεύθερο μυαλό, όμως δεν παραβλέπει τις ανάγκες των ανθρώπων. 
Φέρεται καλά και στους καλούς και στους κακούς, έτσι γεννιέται η καλοσύνη.
Προσφέρει ευκαιρία, τόσο στον ειλικρινή όσο και στον ψεύτη, έτσι καλλιεργείται η εμπιστοσύνη. 
Κάνει σαν παιδί κι όλοι θεωρούν παράξενο, μα και στους άλλους φέρεται σα να 'τανε παιδιά.

* * *

Με τους καλούς είμαι καλός, είμαι καλός και με τους κακούς για να τους κάνω καλύτερους.

* * *

Η αλήθεια δεν μπορεί να ειπωθεί. Κι αυτό που μπορεί να ειπωθεί δεν θα είναι αλήθεια.

από τις ΣΕΛΙΔΕΣ ΣΟΦΙΑΣ

...............................................................................

Τα πολλά χρώματα τυφλώνουν τα μάτια.

Οι πολλοί ήχοι κουφαίνουν αυτιά.

Τα πολλά μπαχαρικά σκοτώνουν τη γεύση.

Γι΄αυτό, 
ο συνετός ακολουθεί τη διαίσθηση του

κι όχι τις επιθυμίες του.

 

Το λάθος του ..χάρου

Ο Χότζας είχε πέσει στο κρεβάτι βαριά άρρωστος.

Όλοι νόμιζαν πως θα πεθάνει.

Η γυναίκα του ντύθηκε στα μαύρα κι άρχισε τα κλάματα και τα μοιρολόγια.

Οι μαθητές του που είχαν μαζευτεί γύρω από το κρεβάτι του, τον κοίταζαν με βαθιά θλίψη.

Μόνο ο Χότζας, έμενε ατάραχος και κάθε τόσο γέλαγε...

«Δάσκαλε», τον ρωτάει ένας από τους μαθητές του, «πώς γίνεται να αντιμετωπίζεις το θάνατο με τέτοια ψυχραιμία, και μάλιστα κάθε τόσο να γελάς, ενώ εμείς που δεν πρόκειται να πεθάνουμε, αγωνιούμε μήπως μας αφήσεις»;

«Πολύ απλό», απάντησε ο Χότζας.

«Καθώς σας κοιτάζω ξαπλωμένος, λέω στον εαυτό μου:  Όλοι σας έχετε τόσο βαριά θλιμμένη όψη, που είμαι σχεδόν σίγουρος ότι, όταν έρθει ο Άγγελος του Θανάτου, θα νομίσει ότι κάποιος από εσάς είναι που τον περιμένει και θα τον πάρει κατά λάθος, και θα μ' αφήσει εμένα να ζήσω κι άλλο. Γι' αυτό κάθε με πιάνουν τα γέλια...»

Η πρόκληση των εφτά Α

Όπως ο Ηρακλής, ο ήρωας της μυθολογίας μας, έτσι και ο άνθρωπος που αναζητά, θα πρέπει να ξεπεράσει εφτά εμπόδια, αν θέλει να βαδίσει προς τη σωστή κατεύθυνση.

Έχει εφτά δοκιμασίες να περάσει, εφτά μαθήματα να μάθει, εφτά προκλήσεις, ώσπου να φτάσει στην αλήθεια.

Για να μην ξεχάσω, ορίζω κάθε έναν απ΄αυτούς τους “άθλους” με το γράμμα Α.

1. Η πρόκληση του ΑΜΕΣΟΥ.

2. Η πρόκληση της ΑΝΑΛΗΨΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ.

3. Η πρόκληση της ΑΠΟΔΟΧΗΣ.

4. Η πρόκληση της ΑΡΜΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ.

5. Η πρόκληση της ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ.

6.Η πρόκληση της ΑΠΑΛΛΑΓΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΕΙΣ.
7. Η πρόκληση της ΑΓΑΠΗΣ.

Η πρόκληση του ΑΜΕΣΟΥ.

Όταν είσαι άνθρωπος που αναζητά, μαθαίνεις να έρχεσαι σε επαφή με την αληθινή ζωή και δεν ζεις αφηρημένος, αδιάφορος ή οκνηρός.

Το παρελθόν και το μέλλον αποτελούν δύο φανταστικούς κόσμους προς τους οποίους μπορούμε πάντοτε να δραπετεύουμε. Είναι εκεί, διαθέσιμοι, κρυμμένοι μέσα στις αναμνήσεις και τα όνειρα.

Ο άθλος έγκειται στο να τους διατηρήσουμε και να τους τιμήσουμε, χωρίς να τρέξουμε να χωθούμε στην αγκαλιά τους, καθώς δεν είναι κόσμοι άνετοι, αλλά προβλέψιμοι και μακρινοί. 

• Να ζει στο παρόν, αυτή είναι η πρώτη δοκιμασία που πρέπει να περάσει ο άνθρωπος που αναζητά.
• Να ζει με αφοσίωση, έντονα, αληθινά.

• Αν πας να χορέψεις, χόρεψε με όλο σου το είναι ή μη χορέψεις καθόλου. 
• Κι αν αγαπάς, αγάπα εντελώς ή μην αγαπάς καθόλου. 
• Αν αποφασίσεις να μείνεις εδώ, μείνε εδώ. 
• Αν φύγεις, όμως, φύγε μια και καλή. 

Μη μένεις στη μέση, μην προσπαθείς να κάνεις τους άλλους να σε θυμούνται, όταν εσύ δεν είσαι εκεί.

Ο άνθρωπος της αναζήτησης, ό,τι κάνει το κάνει με ένταση και όσο καλύτερα μπορεί.

Ό,τι απορρίπτει, όμως - για οποιονδήποτε λόγο: πίεση, αγωνία ή άγχος - , το εγκαταλείπει χωρίς να προσπαθήσει να επωφεληθεί. 

Δεν τον ενδιαφέρει πια αυτό που αφήνει πίσω του, δεν το ξαναχρησιμοποιεί ούτε το υπολογίζει, διαφορετικά θα ήταν σαν να του άνοιγε το δρόμο της επιστροφής.

Όταν θα έχει ολοκληρωθεί ο άθλος, δεν θα λέει:
Ναι, αλλά κάποτε… 
Είναι επειδή χτες…
Ποτέ δεν κατάφερε να …

Και θα πρέπει να ξεχάσει τις φράσεις:

Θα το κάνω αύριο, 

Θ’ αγαπήσω αύριο, 

Αύριο θα κόψω το κάπνισμα, 

Αύριο αρχίζω δίαιτα.

Όποιος θέλει να κάνει κάτι ….απλώς αναρωτιέται: 

Γιατί αύριο; Γιατί όχι τώρα; Γιατί το αναβάλλω;

Οι αναβολές, τις περισσότερες φορές, είναι ένα κόλπο του μυαλού μας, για να φορτώσουμε στο χρόνο όσα δεν αποφασίζουμε να αντιμετωπίσουμε.

“Κάποιοι είναι πρόθυμοι να κάνουν οτιδήποτε, εκτός απ΄το να ζουν εδώ και τώρα”, Τζον Λένον.

Όταν θα έχει πια τελειώσει η δοκιμασία, η ζωή θα έχει ρίξει άγκυρα γερά στο εδώ και τώρα, θα έχει μεταλλαχθεί σε φυσική γνώση και θα έχει αρχίσει να παίρνει νέες διαστάσεις.

Τότε, ο άνθρωπος που αναζητά θα ανακαλύψει ότι, δεν είναι περιορισμένος να κάνει μόνο όσα έμαθε, ή όσα του είπαν πως πρέπει να κάνει, και θα πάψει ν΄αναζητά δικαιολογίες στο παρελθόν του, στα βάσανά του, στους πόνους και στις απώλειές του.

Θα ξέρει ότι δεν είναι υποχρεωμένος να φτάσει πουθενά, ούτε να πετύχει αυτός, όσα άλλοι θα ήθελαν να πετύχουν, για το δικό τους μέλλον.

Σ΄αυτή τη φάση, ο άνθρωπος που αναζητά μαθαίνει αυτό που ονομάζεται: “ύψιστη ανακάλυψη της υγείας”.

Μπορεί να μπει και να βγει απ΄οτιδήποτε:

...από κάθε κατάσταση, από κάθε ιδέα, σε κάθε στιγμή, αν αυτή είναι η απόφασή του.

Κι έτσι, ξέροντας πια πόσο πονάει η ανάμνηση, βεβαιώνεται ότι ο πόνος δεν εμποδίζει την πορεία, και καταλαβαίνει για πρώτη φορά ότι:

ΕΙΜΑΣΤΕ τρωτοί, αλλά όχι κι εύθραυστοι.

Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η μεγάλη μας δύναμη!!!

Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάϊ 

"Από την Άγνοια στη Σοφία"